YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/7828
KARAR NO : 2015/8469
KARAR TARİHİ : 07.12.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/243088
MAHKEMESİ : Almus Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/03/2011
NUMARASI : 2009/56 (E) ve 2011/46 (K)

SUÇ : Hırsızlık

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık aşamalardaki savunmalarında panik atak rahatsızlığı olduğunu ve ilaç kullandığını belirtmiş olması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 32/1-2. maddesi gereğince, üzerine atılı suçun anlam ve sonuçlarını algılama veya bu eylemle ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin bulunup bulunmadığı ya da azalmış olup olmadığı konusunda rapor düzenlettirilmesinden sonra hukuki durumunun saptanmasında zorunluluk bulunması,
2-Mağdurun olay günü kendisine ait av bayiinin arka tarafında bulunan bahçede temizlik yaptığı sırada, sanığın dükkana girerek bir adet av tüfeğini aldığı, yaklaşık 20-30 metre uzaklaştığı sırada mağdurun elinde tüfekle yürüyen sanığı görüp koşarak yanına gittiği, tüfeğin kendi dükkanından alındığını öğrenince de sanığı yakalayarak emniyete haber verdiği olayda; sanığın suça konu tüfeği hakimiyet alanına geçirip geçirmediği ve eylemin ne şekilde tamamlandığı karar yerinde açıklanıp tartışılmadan TCK’nın 35. maddesindeki teşebbüs hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3- 5237 sayılı Yasanın 58. maddesinin uygulanmasına karar vermekle yetinilmesi gerektiği gözetilmeden ve 5275 sayılı Yasanın 108/4. maddesi uyarınca, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu düşünülmeden, infazı kısıtlayacak biçimde denetimli serbestlik süresinin 1 yıl olarak belirlenmesi,
4-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 esas, 2015/85 sayılı kararının, hükümde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazı ve tebliğnamedeki düşünce bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 07.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.