YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/7783
KARAR NO : 2015/8141
KARAR TARİHİ : 01.12.2015
Tebliğname No : 6 – 2011/279389
MAHKEMESİ : Ankara 18. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/06/2011
NUMARASI : 2010/963 (E) ve 2011/566 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, cezaların türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın 14/09/2003 tarihinde belirlenemeyen bir zaman diliminde müşteki F.. Ş..’in iş yerine muhkem sayılan pencere demirini kesip camı kırarak girdikten sonra içerideki bilgisayar ile otomobilin anahtarını aldığı, bu anahtarla otomobilin kilidini açarak çaldığı ve 04/10/2003 tarihinde de müşteki B.. E..’in iş yerine geceden sayılan saat 05.00 sıralarında muhkem nitelikteki demir kepenk asma kilidini kırıp alüminyum kapı kilidini zorlayıp girdikten sonra içerideki bilgisayar malzemelerini çaldığı, sonrasında bu malzemelerin başka yerde park halinde bulunan müşteki Fevzi’ye ait çalıntı otomobil içerisinde ele geçirildiği olayda; sanık H.. Y..’ın müşteki yönelik eyleminin 765 sayılı TCY’nın 493/1 ve 493/2. maddede yazılı unsurların birlikte gerçekleşmesi sebebiyle 493/1-2-son, 522 (pek aşırı) maddesi ile 5237 sayılı TCK’nın 142/2-d, 116/4, 151. maddelerine, müşteki yönelik eyleminin ise 765 sayılı TCY’nin 493/1-522. (hafif) maddesi ile 5237 sayılı TCY’nın 142/1-b, 143, 116/4, 151. maddelerine uyduğu kabul edilerek ve buna göre her iki eylem açısından da zaman aşımının dolmadığı anlaşılarak yapılan incelemede;
5252 sayılı Yasa’nın 9/3. maddesi uyarınca, sanık yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, dosya içeriğine göre sanığın eylemlerine uyan, müşteki Fevzi’ye yönelik eylem açısından 765 sayılı TCK’nın 493/1-2-son, 522. (pek fahiş) maddeleriyle, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-d, 116/4, 151. maddeleri, müşteki yönelik eylem açısından ise 765 sayılı TCY’nın 493/1-522. maddesiyle, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 116/4, 151/1. maddeleri uyarınca uygulama yapılıp, (mala zarar verme suçları ile mağdur yönelik iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu açısından mağdurların şikâyetlerinin olmadığı, mağdur Bülent’e yönelik gece
vakti iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu açısından da uzlaşma hükümleri gözetilerek) her iki Yasa’ya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan Yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenerek uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulmuş ise de; 5237 sayılı Yasa hükümleri uyarınca yapılan uygulamanın açıkça lehe olduğunun anlaşılması karşısında, bu husus karşı temyiz olmadığından, ayrıca sanığın müşteki yönelik eyleminin TCK’nın 142/2-d. maddesine uyduğu halde, aynı Yasanın 142/1-b maddesi ile uygulama yapılması ve UYAP sisteminden alınan güneş doğuş batış çizelgesine göre yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, 04/10/2003 tarihinde saat 05:44’ten öncesinin gece olduğu, olay tutanağı ve müşteki Bülent’in ifadelerinde de, hırsızlık eyleminin 05.00 sıralarında gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında, sanığın 04/10/2003 tarihinde müşteki yönelik hırsızlık eyleminin geceden sayılan zaman diliminde işlendiği halde, sanık hakkında verilen temel cezanın TCK’nın 143. maddesi gereği artırılmaması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanık H.. Y..’ın temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle, eleştiriler dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 01/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.