YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/7446
KARAR NO : 2015/9293
KARAR TARİHİ : 21.12.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/242129
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 16. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 19/04/2011 (Ek karar tarihi 08.06.2011)
NUMARASI : 2009/1696 (E) ve 2011/278 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Anayasanın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, hüküm fıkrasında, başvurulacak kanun yolunun, merciinin, süresinin, başvuru şeklinin ve bu sürenin başlangıcının açıkça gösterilmesi gerekmekte olup, sanık Hüseyin’in yüzüne karşı verilen hükümde temyiz yoluna başvuru süresinin başlangıcının sanığı yanıltacak biçimde “hükmün açıklanması veya tebliğinden itibaren 7 gün” olarak belirtildiği ve gerekçeli kararın adı geçen sanığa 09.05.2011 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın da yasal süre içinde 12.05.2011 tarihinde hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından; tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak sanığın temyiz talebinin yasal ve süresinde olduğu kabul edilip, temyizin reddine dair 08.06.2011 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-18.10.2009 tarihli olay yeri inceleme raporuna göre; müştekiye ait işyeri bahçesinde bulunan suça konu deponun çelik kapısı ve pencerelerinin bulunduğunun belirtilmesine karşın; mahkemece deponun kapı ve pencereleri bulunmadığından bina vasfında olmadığı kabul edilerek TCK ‘nın 142/1-b maddesi yerine 141/1. maddesi ile hüküm kurulması,
2-Olaydan dört gün sonra yakalanan sanık’in suça konu malları sattığı yeri gösterip bir kısmının iadesini sağlamış olduğunun anlaşılması karşısında; yakınandan kısmi iadeye onay verip vermediği sorularak sonucuna göre sanıklar hakkında TCK’nın 168/1-4. madde hükmünün uygulanma koşullarının tartışılması gerektiğinin düşünülmemesi,
3-Anayasa Mahkemesi’nin hüküm tarihinden sonra, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin, 24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararının değerlendirilmesi zorunluluğu,
../…

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar Y.. G.. ve H.. G..’in temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle kısmen istem gibi BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, aynı yasanın 325. maddesi uyarınca 2 no.lu bozma nedeninin hükmü temyiz etmeyen sanık D.. G..’e sirayetine, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.