Yargıtay Kararı 22. Ceza Dairesi 2015/6943 E. 2015/8337 K. 03.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/6943
KARAR NO : 2015/8337
KARAR TARİHİ : 03.12.2015

Tebliğname No : 2 – 2012/117265
MAHKEMESİ : Suluova Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/01/2012
NUMARASI : 2011/45 (E) ve 2012/10 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın olay anında yakalanamadığı ve aşamalardaki savunmalarında suçlamayı kabul etmediği, her ne kadar mağdur beyanlarında olaydan önce aracının kapılarını kilitlemiş olduğunu belirtmiş, 27/11/2010 tarihli olay yeri inceleme raporunda da suça konu aracın kapıları ile kontak kısmında zorlama izi bulunmadığı ve camlarının sağlam olduğuna dair tespit yapılmış ise de, sanığın hırsızlık suçunu taklit anahtarla ya da diğer bir aletle kilit açmak suretiyle işlediğine ilişkin somut bir delil bulunmadığı; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyabileceği gözetilip değerlendirilmeden “şikayetçinin alınan beyanında aracında herhangi bir zarar olmadığını belirtmesi” şeklindeki yeterli olmayan gerekçeye dayanarak yazılı şekilde uygulama yapılması,
2-Sanık hakkında verilecek sonuç ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK’nın 35/2. maddesinin uygulanması sırasında hesap hatası yapılması nedeniyle sonuç olarak 4 yıl 4 ay 15 gün yerine 3 yıl 16 ay 15 gün hapis cezasına hükmolunması suretiyle eksik ceza tayini,
3-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
4-Sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. Ç..’nin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ceza süresi bakımından 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakların gözetilmesine, 03/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.