Yargıtay Kararı 22. Ceza Dairesi 2015/5756 E. 2015/8087 K. 30.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5756
KARAR NO : 2015/8087
KARAR TARİHİ : 30.11.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/176999

MAHKEMESİ : Ankara 5. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 10/03/2011
NUMARASI : 2010/166 (E) ve 2011/145 (K)

SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürülüğe giren 08.10.2015 gün ve 2010/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı, TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
1-)Mala zarar verme suçu yönünden;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanıklar A.. Y.. ve S.. D.. müdafiinin temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-)Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemine gelince;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a-)Müştekinin soruşturma aşamasındaki beyanında; olay günü evden saat 08.00 sıralarında ayrılıp 23.00 sıralarında eve döndüğünü belirtmesi, sanıkların inkara yönelik savunmaları karşısında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma eylemlerinin gece vakti gerçekleştirildiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu açıkça ortaya konup tartışılmadan yetersiz gerekçe ile TCK’nın 116/4. ve 143. maddelerinin uygulanması,
b-)Konut dokunulmazlığını bozma eylemi neticesinde doğrudan meydana gelen zararın nelerden ibaret olduğu somut delillerle ortaya konup tartışılmadan, haklarında hükmolunan hapis cezası ertelenen sanıklar hakkında CMK’nın 231/6-c maddesinde yer alan şartların oluşmadığı gerekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
c-)Her iki sanığın da konut dokunulmazlığını bozma suçunu gerçekleştirdiğinin kabulüne karşın TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması,

d-)Kabule göre; TCK’nın 142/1-b ve 143. maddelerinin uygulanması ile belirlenen 2 yıl 2 ay hapis cezası TCK’nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirilirken sonuç cezanın 1 yıl 9 ay 20 gün yerine 1 yıl 10 ay 20 gün olarak faza belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar A.. Y.. ve S.. D.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine 30/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.