Yargıtay Kararı 22. Ceza Dairesi 2015/5433 E. 2015/8214 K. 02.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5433
KARAR NO : 2015/8214
KARAR TARİHİ : 02.12.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/170927
MAHKEMESİ : İnegöl 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/12/2010
NUMARASI : 2009/1183 (E) ve 2010/1074
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, cezaların türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre sanık C.. Ö.. müdafiinin temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin isteme aykırı ONANMASINA,
II-Sanık hakkında mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan 5271 sayılı CMK’nın 170. maddesine uygun olarak açılmış bir dava bulunmadığı gibi, ek iddianame de düzenlenmediğinin anlaşılması karşısında; hükmün konusunun iddianamede gösterilen eylemle sınırlı olduğu gözetilmeden, sanığa ek savunma hakkı tanınarak bu suçlardan da cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle, dava konusu dışına çıkılarak 5271 sayılı CMK’nın 225/1. maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
2-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık C.. Ö.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 02/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.