YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5403
KARAR NO : 2015/9311
KARAR TARİHİ : 21.12.2015
Tebliğname No : 6 – 2011/167672
MAHKEMESİ : Kayseri 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/09/2009
NUMARASI : 2008/242 (E) ve 2009/832 (K)
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların niteliği, cezaların türü ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıkların yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararda kanun yollarına başvuru süresinin başlangıcı tefhim ve tebliğ olarak belirtildiği, sanıkların bilinen adreslerine 7201 sayılı Kanunun 35. maddesine göre 10.12.2009 tarihinde şerh düşürülerek evrakın kapıya asılıp, komşusuna haber verilerek tebliğ edildiği, ancak komşularının imzası ya da imzadan imtinalarına ilişkin açıklamanın ve tebliğ memuru isminin mazbatada yer almadığı, öte yandan sanık M.. D..’in de bu tarihte Kayseri Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu, sanık 20.04.2010 tarihinde; sanık’in ise 04.08.2010 tarihlerinde temyiz istemlerinde bulundukları, sanık hakkında 27.04.2010 tarihinde; sanık hakkında ise 17.08.2010 tarihinde temyiz istemlerinin reddine dair ek kararlar verilip bu kararların 28.04.2010’da sanık; 18.08.2010’da sanık ‘e bulundukları ceza infaz kurumunda 5271 sayılı CMK’nın 35/3. maddesine aykırı olarak karar okunup anlatılmadan tebliğ edildiği, sanık ın 03.09.2010 tarihli dilekçesiyle gerekçeli kararın tebliğini istediği, sanık in ise 25.03.2011’de temyiz isteminde bulunduğu, açıklanan şekilde sanıklara yapılan tebliğ işlemlerinin tümüyle usule uygun olmadığı anlaşıldığından; sanıkların öğrenme üzerine bulundukları temyiz istemleri süresinde kabul edilip, temyizin reddine dair ek kararlar kaldırılarak yapılan incelemede ;
6352 sayılı Yasanın 100. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle Devlet Hazinesi üzerinde bırakılması gerekirken, sanığa yükletilmesi hususu ile Anayasa Mahkemesi’nin hüküm tarihinden sonra, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin, 24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanıklar Ş.. D.. ve sanık M.. D.. ‘in temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi kısmen isteme aykırı olarak ONANMASINA, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.