YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5240
KARAR NO : 2015/5724
KARAR TARİHİ : 20.10.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/156837
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/10/2010
NUMARASI : 2009/1139 (E) ve 2010/767 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, cezaların türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Müştekinin beyanında, minübüste yolculuk ederken başkasının elinin montunun cebinde olduğunu hissettiğini ve cep telefonunun çalındığını anladığını, bu sırada iki kişinin araçtan hızla inmeye çalıştığını, birisinin indiğini, diğeri inmeden kapıyı kapattırdığını, sanık S.. K..’nın “ara, eğer üzerimdeyse telefon çalar…” gibi sözlerle kendisini oyaladığını belirtmesi, olayla ilgili bizzat bilgi ve görgüsünün olmaması ayrıca olay tarihinden 3 ay sonra sanıkları teşhis etmesinin aynı minübüste olmalarına yönelik olduğunun anlaşılması karşısında, suça konu cep telefonu imei numarasından suç tarihinden sonraki kullanıcıların belirlenmesi ve gerekirse bu kişilerin tanık olarak dinlenmesi ve sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı biçimde hükümler kurulması,
2- Kabule göre de,
a- Sanık F.. K.. hakkında adli sicil kaydında yer alan ve en ağır cezayı içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, birden fazla hükümlülüğün kararda gösterilmesi, ayrıca tekerrüre esas alınan önceki mahkumiyetlerden birinin onsekiz yaşından önce işlediği suça ilişkin olması; diğerinin ise kesin nitelikteki adli para cezasından ibaret olması karşısında, sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
b- Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi uygulamasında (a, b, d, e) ve c bendindeki kendi altsoyu dışındaki kişiler üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun hükmolunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, (c) bendindeki kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından yoksunluğun ise, koşullu salıverilmesine kadar devam edeceğine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hükümler kurulması,
c- Yargılama giderinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “müteselsilen” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar F.. K.. ve S.. K..’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 20.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.