Yargıtay Kararı 22. Ceza Dairesi 2015/4857 E. 2015/7837 K. 25.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4857
KARAR NO : 2015/7837
KARAR TARİHİ : 25.11.2015

Tebliğname No : 5 – 2012/223037

MAHKEMESİ : Bismil Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/05/2012
NUMARASI : 2011/246 (E) ve 2012/331 (K)

SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I.Sanık M.. A.. hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre katılan B.. B.. vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA,
II.Sanık F.. Ç.. hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Hükümden sonra, 02/07/2012 tarih ve 6352 sayılı Kanunun 82. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nın 142/3. maddesi değiştirilmiş ise de yeni düzenlemenin yaptırımı gözönüne alındığında önceki düzenlemenin sanık lehine olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre sanığın diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Tekerrüre esas geçmiş hükümlülüğü bulunan sanık F.. Ç.. hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması,
2-24.11.2015 günlü resmi gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140, 2015/85 esas karar sayılı ilamı gözetilerek, TCK’nın 53. maddesinin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-5237 sayılı TCK’nın 152/1-a maddesinde 28/06/2014 tarih ve 6545 sayılı Yasa ile cezanın üst sınırının 6 yıl iken 4 yıla indirildiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında bu suçtan 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesindeki kriterler gözetilerek, yasada öngörülen cezanın alt ve üst sınarı arasında cezanın yeneden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık F.. Ç.. müdafii ile katılan idare vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 25.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.