YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4379
KARAR NO : 2015/5150
KARAR TARİHİ : 07.10.2015
Tebliğname No : 6 – 2011/89394
MAHKEMESİ : Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/12/2010
NUMARASI : 2008/875 (E) ve 2010/861 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala
zarar verme
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, cezaların türleri, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın eyleminin TCK’nın 152/1-a maddesine uyduğu gözetilmeden, hakkında aynı yasanın 151/1 maddesi ile hüküm kurulması ve tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK’nın 58/3. maddesi uyarınca mala zarar verme suçundan hüküm kurulurken seçimlik olarak öngörülen cezadan hapis cezasına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanık M.. B..’un temyiz itirazı yerinde olmadığından reddiyle, eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hak yoksunluklarının kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ise mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı gözetilmeden, anılan hakların yönelik olduğu kişiler bakımından bir ayrım yapılmadan, aynı maddenin c bendindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. B..’un temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından ”TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin ”a,b,d,e” ve c bendindeki kendi altsoyu dışındaki kişiler üzerindeki veleyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu cezasından koşullu salıverilmesine kadar yoksun bırakılmasına’’cümlesinin eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III-Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Dosya kapsamı itibariyle diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK’nın 58/3. maddesi gereğince sonraki suça ilişkin seçimlik olarak hapis cezası ve para cezasının öngörülmesi halinde hapis cezasına hükmedileceği de gözetildiğinde, mükerrir olan sanık hakkında, işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken seçimlik olarak öngörülen cezalardan hapis cezasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde adli para cezasının tercih edilerek hüküm kurulması,
2-Sanık hakkında, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerde zararın tutarının azlığı lehine takdiri indirim nedeni olarak kabul edilip TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasına karşın; işyeri dokunulmazlığını bozma suçu yönünden kurulan hüküm fıkrasında anılan yasa maddesinin uygulanmaması suretiyle hüküm kurularak çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. B..’un temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’ un 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 07/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.