Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2018/4838 E. 2018/9802 K. 27.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/4838
KARAR NO : 2018/9802
KARAR TARİHİ : 27.12.2018

MAHKEMESİ : …… ……… Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi

K A R A R

Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/2 maddesinde ”Birinci fıkranın (a) bendindeki kararlarda alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda,…… Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü…… Türk Lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir ” denilmektedir.
……… Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 02/12/2016-31/12/2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01/01/2017-31/12/2017 tarihleri arasında 41.530,00-TL, 01/01/2018 tarihinden sonra verilen kararlar için 47.530,00 TL’dir.
Davacının asıl dava dilekçesi ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 100,00 TL maddi tazminat ve birleşen dava dilekçesi ile de 26.194,98 TL maddi ve 30.000 TL manevi tazminat talebinde bulunduğu, ıslah ile asıl dava dilekçesindeki talebini artırarak 4.776,84TL maddi tazminat talep ettiği ve ilk derece mahkemesince verilen 23/12/2016 tarihli kararda davacının maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile davacı lehine asıl dava için 3.602,90-TL maddi ve birleşen dava için ise 26.194,98 TL maddi ve 15.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiği,bu karara karşı davacı vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvurusu üzerine …… ……… Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince verilen 08/02/2018 tarihli karar ile davacı vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği ve bu kararın yine davacı vekili ve davalılar vekilince temyize getirildiği anlaşılmaktadır.
Davacı için kabul edilen ve reddedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının ……… Mahkemesi karar tarihi itibariyle ayrı ayrı 47.530,00 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde, ……… Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davacı vekili ve davalılar vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı H.M.K.’nun 362/1-a ve (2), 366 ve 352. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekili ve davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin, temyiz edilen miktar temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından REDDİNE, kararın bir örneğinin ……… Mahkemesi’ne, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflara iadesine, 27/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.