YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/20096
KARAR NO : 2017/3114
KARAR TARİHİ : 13.04.2017

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, sigorta başlangıç tarihinin 01.01.1984 olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Yerel Mahkeme, davalı Kurum vekiline tefhim edilen kararı, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8. maddesi hükmüne göre 8 günlük sürede temyiz etmediği gerekçesiyle HMK 346/1 maddesi uyarınca 14.06.2016 tarihli Ek Kararı ile temyiz isteminin reddine karar vermiştir.
Davalı Kurum vekili, 21.06.2016 tarihinde tebliğ edilen temyiz talebinin reddine dair ek kararı, 27.06.2016 tarihinde süresinde temyiz etmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davalı vekiline 25.05.2016 tarihinde gerekçeli kararın TK 21. maddesi uyarınca tebliğ edildiği ancak tebliğin usulüne uygun olmadığı anlaşılmakla, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşılmış olup Yasa’da öngörülen 8 günlük temyiz süresinin geçtiğinin kabulü doğru değildir. Hal böyle olunca, davalı vekilinin hükmü süresinde temyiz ettiği anlaşıldığından Yerel Mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin 14.06.2016 tarihli ek kararının bozularak kaldırılması ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432/son maddesi gereğince asıl hükmün temyizini amaçlayan temyiz itirazlarının incelenmesi gerekir.
2- Dava, davacının 01.01.1984 tarihinde 1 gün süre ile çalıştığının ve sigortalılık başlangıç tarihinin 01.01.1984 olarak tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulup, davanın kabulüne karar verilmişse de, bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Dairemizin 13.11.2014 gün 2014/4939-23704 E, K sayılı ilamı ile ” 1.6.1972 doğumlu olan davacının mahkemece sigortalı kabul edilen 1.1.1984 18 yaşından küçük olduğu anlaşıldığından, davacının hizmetinin tespitine karar verilen dönemde çırak olarak çalışıp çalışmadığına dair araştırma yapılmadan eksik inceleme ve araştırma ile sonuca gidilmesi doğru olmadığı ” gerekçeleriyle kararın bozulduğu ancak yeterli araştırma yapılmadan sonuca gidildiği anlaşılmaktadır.

Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Yapılacak iş; dinlenen tanık beyanları ile açıklanan şekilde çalışma ispat edilemediğinden, mahkemece res’en tespit edilen başkaca bordro tanıkları tespit edilip beyanlarına başvurulmalı, giderek nizalı dönemde 11 yaşında olan davacının okula gidip gitmediği hususları araştırılmalı ve bu yaştaki bir kişinin bildirgede belirtilen işi yapıp yapamayacağı hususları da açıklığa kavuşturulduktan sonra, toplanan tüm deliller doğrultusunda karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,13.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.