Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2016/19770 E. 2017/317 K. 19.01.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/19770
KARAR NO : 2017/317
KARAR TARİHİ : 19.01.2017

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, 06/04/2012 tarihinden itibaren tarım bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, HMK’nun 150. Maddesi gereğince davanın açılmamış sayılmasına karar vermiştir.
Hükmün Feri Müdahil vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava, zorunlu Bağ-Kur tarım sigortalığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, 05.08.2013 tarihnde açılan dava ile ilgili olarak davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiş ve davalı Kurum fer’i müdahil kabul edilerek lehine vekalet ücretine hükmedilmemiştir.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 10/9/2014 tarih ve 6552 sayılı kanunun 64. Maddesi ile değişik 7. Maddesinin son fıkrasında “Hizmet akdine tabi çalışmaları nedeniyle zorunlu sigortalılık sürelerinin tespiti talebi ile işveren aleyhine açılan davalarda, dava Kuruma resen ihbar edilir. İhbar üzerine davaya davalı yanında ferî müdahil olarak katılan Kurum, yanında katıldığı taraf başvurmasa dâhi kanun yoluna başvurabilir. Kurum, yargılama sonucu verilecek kararı kesinleştikten sonra uygulamakla yükümlüdür” hükmü yer almaktadır.
Ancak somut olayda dava, 6552 sayılı Kanundan önce 02/04/2014 tarihinde açılmış olup, Kanunun 64. maddesi gereğince davalı Kurumun davanın açıldığı tarihte fer’i müdahilliği söz konusu değildir. Ayrıca dava; hizmet tespiti değil, zorunlu Bağ-Kur tarım sigortalığının tespiti istemine ilişkindir.
Somut olayda mahkemece, HMK 320/4 maddesi uyarınca davanın açılmamış sayılmasına karar verildiği gözetilerek, kendisini vekille temsil ettiren davalı Kurum lehine Tarifenin 7/1. maddesi hükmüne göre tam maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken; yanılgılı değerlendirme ile vekalet ücretine hükmedilmemesi usul ve yasaya aykırıdır.
Ne var ki bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HMK’un 370/2. maddesi uyarınca hüküm bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle 28.04.2015 tarihli karara, vekalet ücretine ilişkin (4 nolu) yeni bir hüküm fıkrası eklenerek “Kendisini vekille temsil ettiren davalı Kurum lehine AAÜT m.7 hükmü gereğince 1.500,00 TL vekalet ücretinin davacıdan tahsiline” yazılmak suretiyle DÜZELTİLMESİNE, kararın düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, 19.01.2017 gününde oy birliğiyle ile karar verildi.