YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/1062
KARAR NO : 2017/3677
KARAR TARİHİ : 08.05.2017

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların sair temyiz itirazlarının reddine,
Dava; davacının 12.06.2008 – 27.05.2011 tarihleri arasında sigorta kayıtlarında gerçeğe aykırı beyan edildiği gibi başka şirketlerde değil yalnızca davalı şirket nezdinde çalıştığının tespiti ile 12.06.2008 – 20.07.2008 tarihleri arasında ve 30.11.2009 – 26.05.2010 tarihleri arasında davalı şirket nezdinde çalıştığının tespiti, prime esas gerçek ücretinin 12.06.2008 – 30.01.2009 tarihleri arasında 820,00 TL, 01.02.2009 – 30.03.2011 tarihleri arasında 860,00TL ve 01.04.2011 – 27.05.2011 tarihleri arasında 1.000,00 TL olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının davalı işyerinde 12.06.2008 – 30.06.2008 tarihleri arasında 28 gün, 01.07.2008 – 20.07/2008 tarihleri arasında 19 gün, 30.11.2009 – 31.12.2009 tarihleri arasında 31 gün, 01.01.2010 – 26.05.2010 tarihleri arasında 145 gün asgari ücretle çalıştığının tespitine, fazla ilişkin taleplerin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı şirkete ait Bodrum Yalıkavak’ta bulunan villalarda bekçi olarak çalıştığını beyan eden davacı adına davalı şirket tarafından 20.07.2008 – 30.09.2008 ve 01.10.2008 – 30.11.2009 tarihleri arasında davalı Kurum’a hizmet bildirildiği, 26.05.2010 – 27.05.2011 tarihleri arasında ise dava dışı işyerlerinden kesintisiz bildirim bulunduğu, 30.11.2009 – 26.05.2010 tarihleri arasında davacının sigortasının olmadığı dönemde davacının hesabına davalı şirket tarafından para yatırıldığı, 2009/Şubat – 2011/Mayıs ayları arasında davacının hesabına davalı şirket ya da yetkilisi tarafından 860,00 TL – 1.270,00 TL arasında değişen paralar yatırıldığı, bordro tanıkları tarafından davacının en son 1.000,00 TL ücret ile çalıştığının beyan edildiği anlaşılmaktadır.

Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Öte yandan, 506 sayılı Yasanın 77. maddesinde prime esas gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Gerçek ücretin işçinin yaşı, kıdemi, meslek durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret göz önünde tutularak belirlenmesi gerektiği Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Somut olayda; davacının hesabına davalı şirket ya da yetkilisi tarafından yatırılan paralar bulunmasına rağmen davacının asgari ücret üzerinden çalıştığının kabulü ile sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; davacının hesabına davalı şirket, yetkilisi ya da şirket ile bağlantısı bulunan kişi/kişiler tarafından yatırılan miktarlar dikkate alınarak davacının prime esas kazancını belirlemekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacı ve davalılardan Birtur Turizm İnşaat Ticaret A.Ş.’ne iadesine
08.05.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.