YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/9232
KARAR NO : 2016/3545
KARAR TARİHİ : 03.03.2016
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı işveren vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, davacının davalı işyerinde 04.06.2008-03.02.2011 tarihleri arasında olan çalışmalarının gerçek prime esas kazancının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, somut olayda ücret olgusunun ispatı konusunda, mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Sigortalının prime esas kazancının belirlenmesinde, 506 sayılı Yasanın 78. ve 5510 sayılı Yasanın 82. maddelerinde belirtilen sınırlar dikkate alınarak gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Gerçek ücretin ise işçinin imzasının bulunduğu hizmet akdi ile ücret tediye bordrolarından saptanacağı, işçinin imzasının bulunmadığı işyeri ve sigorta kayıtlarının nazara alınamayacağı, işçinin imzasının bulunduğu hizmet akdi, hesap pusulaları, ücret tediye bordrolarının bulunmaması durumunda işçinin yaşı, kıdemi, mesleki durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret göz önünde tutularak gerçek ücretin belirlenmesi gerektiği, Dairemizin giderek Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, işyerinin hastane olup, davacının medical diyabet muhasebe sorumlusu olarak çalıştığının iddia edildiği, davalı işyeri tarafından 04.06.2008-03.02.2011 tarihleri arasında çalışmaların Kuruma bildirildiği, bildirimlerin asgari ücret üzerinden yapıldığı, mahkemece ücret araştırması yapıldığı, ihtilaflı dönem bordrolarının getirtildiği,davacının 01.01.2009-04.02.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde staj yaptığı, davacı tanık beyanlarının alındığı, alınan bilirkişi raporunda davacının 13.07.2001-09.05.2004 tarihleri arası çalıştığı ve en son aylık 1.200-TL ücret aldığı kanaatinin ortaya konulduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davacının asgari ücretin üzerinden ücret aldığına dair herhangi bir yazılı belgenin bulunmaması ve yapılan işin niteliğine göre de davacının asgari ücret almasının hayatın olağan akışına uygun olması gözönünde tutulmadan davanın kabülüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
Yapılacak iş; davacının çalışmalarının prime esas asgari kazanç üzerinden geçtiğini kabul ederek davanın reddine karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutularak davanın reddi gerekir iken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı işverenin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden ‘ne iadesine
03/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.