Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2015/639 E. 2015/19823 K. 09.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/639
KARAR NO : 2015/19823
KARAR TARİHİ : 09.11.2015

Y A R G I T A Y İ L A M I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Selendi Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
TARİHİ : 12/11/2014
NUMARASI : 2013/134-2014/148

Davacı, işyerinde 16.08.2013 tarihine kadar çalıştığını ve eksik gösterilen hizmet süresinin tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R
Dava, davacının 15.09.2012-01.02.2013 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olusu her türlü delille ispat kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacı adına davalı işyerinden 01.02.2013-15.08.2013 tarihleri arasında hizmet bildirildiği, davalı işyerinin mobilya satışı işinden dolayı 01.02.2013 tarihinden itibaren kanun kapsamına alındığı, dönem bordrolarının dosyada bulunduğu,davacı dışında sigortalı görünmediği, Şubat 2013-Temmuz 2013 dönemine ait ücret bordrolarının imzalı olduğu, bordroda davacının işe giriş tarihinin 01.02.2013 olarak belirtildiği, işyerinin vergi kaydının dosyada bulunmadığı, davacı tarafından sunulan 15.10.2012 tarihli gazete haberinde davalı işyerinin açılışına ilişkin haber bulunduğu, mahkemece bir kısım komşu işyeri tanıklarının dinlendiği, tanıkların çalışma süresi ile ilgili net beyanda bulunmadığı, davacı tanığının davacının mağazanın açıldığı tarihten beri çalıştığını beyan ettiği, tanık beyanları arasındaki çelişkilerin giderilmediği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, davalı işyerinin vergi kaydını getirtmek, 02.04.2014 tarihli tutanakla tespit edilen komşu işyeri çalışanları ve sahiplerinden mahkemece daha önce dinlenmeyenleri de dinlemek , davacı tanığı S.. Y.. ‘ın vergi kaydını veya hizmet cetvelini dosyaya ekleyerek komşu işyeri tanığı olup olmadığını denetlemek, tanık beyanları arasındaki çelişkiyi gidererek gerçek çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde ortaya koyduktan sonra sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
09.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.