YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/18484
KARAR NO : 2016/1095
KARAR TARİHİ : 04.02.2016

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının Mart 2003- Ekim 2004 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde hizmet akdine dayalı olarak geçen ve Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen çalışmaların tespiti istemine ilişkindir.
Dairemizin 13.03.2014 tarih ve 2011/14185 Esas, 2013/4550 Karar sayılı kararında davanın nitelikçe kamu düzenine ilişkin olduğu göz önünde tutularak davacı ile birlikte çalışan SSK prim bordrolarında kayıtlı dinlenmeyen diğer Bordro tanıkları ile SSK kontrol memurunun durum tespit tutanağında isimleri olan H.. G.., S , C K ‘in bilgilerine başvurarak karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş ise de, bu sonuca eksik araştırma ve inceleme sonucu varılmıştır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/8. maddeleri gereği bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Yönetmelikle tespit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalıştıkları Kurumca tespit edilmeyen sigortalılar, çalışmalarını hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 5 yıl içerisinde mahkemeye başvurarak alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse bu çalışmaların Kurumca dikkate alınacağı belirtilmiştir. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı, kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli, daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her

türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu, niteliği, başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı adına 1004700 s.s. numaralı işyerinin tescil kapsamında olduğu, bu işyerinin Telekom bayii mahiyetinde olup, 2003-2004 dönemlerinde çalışan bordro tanıklarının davacıyı hatırlamadıkların beyan ettiği anlaşılmaktadır. Ancak davacının talebinden nakliyat işinde şoför olarak çalıştığı anlaşılmakta olup, davalı şahıslar adına nakliyat üzerine tescilli işyerinin olup olmadığın, bu kapsamda vergi kayıtlarının bulunup bulunmadığının ve üzerlerine kayıtlı araçların varlığının araştırılmadığı anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; öncelikle davalılar adına vergi kayıtları tespit edilerek, nakliye işinden dolayı vergi kaydının ve işyeri tescil bilgilerinin tespit edilip, davacının şoför olarak çalıştığı iddiasını mahkeme huzurunda açıklattırıp, nerede ve hangi yükler için şoförlük yaptığı sorularak, bu kapsamda bordro tanığı ve gerekirse komşu işyeri tanığı dinleyerek tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 04/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.