YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1323
KARAR NO : 2015/21769
KARAR TARİHİ : 03.12.2015
Davacı, davalı işyerinde hizmet akdiyle net asgari ücretin 2.1 katı olan ücreti ve fazla çalışma ücretleri üzerinden prime esas kazançlarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, davacının davalı işyerinde 18.11.2002 – 29.08.2008 tarihleri arasında olan çalışmalarının gerçek prime esas kazancının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, somut olayda ücret olgusunun ispatı konusunda, mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Sigortalının prime esas kazancının belirlenmesinde, 506 sayılı Yasanın 78. ve 5510 sayılı Yasanın 82. maddelerinde belirtilen sınırlar dikkate alınarak gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Gerçek ücretin ise işçinin imzasının bulunduğu hizmet akdi ile ücret tediye bordrolarından saptanacağı, işçinin imzasının bulunmadığı işyeri ve sigorta kayıtlarının nazara alınamayacağı, işçinin imzasının bulunduğu hizmet akdi, hesap pusulaları, ücret tediye bordrolarının bulunmaması durumunda işçinin yaşı, kıdemi, mesleki durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret göz önünde tutularak gerçek ücretin belirlenmesi gerektiği, Dairemizin giderek Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının kalite kontrol elamanı olarak çalıştığının belirtildiği, davacı adına 18.11.2002 – 29.08.2008 tarihleri arası çalışmaların asgari ücretin üzerinde Kuruma bildirildiği, imzalı ücret bordrolarının dosyaya sunulduğu, SGKya bildirilen prime esas kazançların imzalı bordrolardakilerle aynı olduğu, davalı işverenin davacı ile aralarında imzaladıkları 22.10.2002 tarihli hizmet sözleşmesinde davacının asgari ücretle çalıştığının belirlendiği, davacının davalı işveren ile arasında işçilik alacaklarının tahsiline ilişkin kararlarda ve dosyalardaki bilirkişi raporlarında, davacının net ücretinin 1017-TL olduğunu belirten davalı şirketce Garanti Bankasına hitaben yazılan 12.09.2007 tarihli yazı ile duruşmada dinlenen tanık beyanlarına dayanılarak davacının 1.130-TL net ücretle çalıştığı kabul edildiği,alacak kalemlerinin hesaplandığı, ve kararların kesinleştiği anlaşılmıştır.
…/…
Somut olayda, davacının davalı işyerinde kalite kontrol elamanı olarak çalıştığı ve davacının kuruma bildirilmiş prime esas kazanç miktarlarının asgari ücretin üzerinde olduğu sabittir. Davacının davalı işverence düzenlenmiş ücret bordrolarında imzasının olması karşısında; emsal ücret araştırması yapmaksızın davacıya yüksek kredi alması için her zaman düzenlenmesi mümkün olarak kabul edilen belge ile davacı tanık beyanlarına itibar edilerek karar verilmiş olan işçilik alacağı dosyasında belirlenen ücret miktarlarının bu dosya için kuvvetli delil sayılması mümkün değildir. Buna göre; mahkemece davacının Kurum’a bildirilen prime esas kazancın üstünde ücret aldığını ispatlayamadığının göz önünde bulundurulması gerekir iken dosya içerisinde yer alan bu belgeler esas alınarak sonuca gidilmiş olması hatalı olmuştur.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutularak davanın reddi gerekir iken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde Şti’ne iadesine, 03.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.