YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/856
KARAR NO : 2014/9694
KARAR TARİHİ : 30.04.2014
MAHKEMESİ : Çaycuma 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
TARİHİ : 30/10/2013
NUMARASI : 2007/159-2013/742
Davacı, geçirmiş olduğu olayın iş kazası olduğunun ve buna bağlı olarak maluliyetinin tespiti ile manevi tazminata hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, 26.10.1996 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu davacıda oluşan sürekli iş göremezlik derecesinin tespiti ve davacının manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece kısa kararda “Davanın kısmen kabulüne, davacının 26/01/1997 tarih itibariyle maluliyet aylığı kazandığının tespiti ile aylıkların yasal faizi ile birlikte ödenmesine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 26/10/1996 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı B. Kereste Ltd. Şti’den tahsili ile davacıya ödenmesine”, denilmek suretiyle hüküm tesis edilmiş, gerekçeli kararda ise “Davanın kısmen kabulüne, davacının 26/01/1997 tarihi itibariyle geçirmiş olduğu iş kazası sebebiyle %14,3 oranında maluliyeti bulunduğunun, maluliyet aylığı kazandığının tespiti ile aylıkların yasal faizi ile birlikte ödenmesine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 26/10/1996 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı B. Kereste Ltd. Şti’den tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine”, denilmek suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysaki, 30.10.2013 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın çelişkili olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Bu durumda, konuyla ilgili 10.4.1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden B.Kereste Fabrikaları Ltd. Şti.’ne iadesine, 30/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.