YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/8475
KARAR NO : 2014/24525
KARAR TARİHİ : 20.11.2014

MAHKEMESİ : İzmir 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/12/2013
NUMARASI : 2012/286-2013/631

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
Dava, davacının 1.3.1999-15.2.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak davanın kısmen kabulü ile, davacıya davalı tarafından 1.5.2000-7.12.2007 tarihleri arasında yapılan ödemelerin asgari ücretin %75’ine tekabül ettiği, bu nedenle ayda ortalama 23 gün çalıştığı gerekçesi ile, 1.5.2000-7.12.2007 tarihleri arasında 2097 gün asgari ücretle çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Bozmaya uyulduğu halde, bozma gerekleri yerine getirilmemiştir. 9.5.1960 gün ve 21/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bozma kararına uyan mahkeme artık bozma kararı gereğince işlem yapmak ve hüküm vermek zorundadır. Uyulmasına karar verilen bozma ilamında, davacının 1.5.2000-7.12.2007 tarihleri arasında asgari ücretle çalıştığının tespiti yönünde kurulan hüküm yerinde ise de, davacıya yapılan ödemeler ile tanık beyanlarına göre davacının çalışmasının kısmi süreli olduğundan, davacının yaptığı iş tespit edilerek, günlük çalışmasının nelerden ibaret olduğu hususları açığa kavuşturulmak sureti ile sonuca gidilmesinden bahsedilmişse de, bozma ilamında belirtilen hususlar yeteri kadar irdelenmeksizin tanık beyanları orasındaki çelişki giderilmeksizin, davacının han içindeki günlük yaptığı işler net olarak ortaya konulmaksızın davacıya yapılan ödemerin asgari ücrete oranlanması suretiyle sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
Somut olayda, davacıya yapılan ödemeler tek başına aylık çalışma süresinin göstergesi olmayacağından, sırf ücretten yola çıkarak tanık beyanları arasındaki çelişki giderilmeksizin yazılı şekilde sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozme nedenidir.
Yapılacak iş, davacının davalı işyerinde hangi işleri yaptığı ve bu işleri yapmak için günde kaç saat çalıştığı hususları ortaya konulduktan ve bu husustaki tanık beyanları arasındaki çelişki de giderildikten sonra çıkacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı Ü.. K..’e iadesine
20.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.