YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/21379
KARAR NO : 2014/27670
KARAR TARİHİ : 18.12.2014
MAHKEMESİ : Ankara 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 02/04/2014
NUMARASI : 2013/1557-2014/580
Davacı, Alman Rant sigortasına giriş tarihi olan 05/07/1974 tarihinin sigorta başlangıç tarihi olarak tespitine, ödenmeyen aylıkların faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, davacının Alman Rant Sigortasına giriş tarihi olan 05.07.1974 tarihinin sigorta başlangıcı olduğunun tespiti ile davacıya 01.06.2013 tarihinden itibaren 506 SY hükümlerine göre bağlanması gereken yaşlılık aylıklarının yasal faizi ile birlikte ödenmesi gerektiğinin tespiti, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere şimdilik 1.000,00 TL nin davalıdan alınarak davacıya ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, duruşmanın 02/04/2014 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile
“Davanın kabulü ile
1- Davacı İ.. B..’ın Türkiye sigorta başlangıç tarihinin Alman rant sigortasına giriş tarihi olan 05.07.1974 tarihi olduğunun tespitine,
2-Davacıya 31.05.2013 tarihli tahsis talebini takip eden ay başı olan 01.06.2013 tarihinden itibaren 506 sayılı geçici 81.maddesi uyarınca yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine, bağlanacak aylıkların yasal faizleri ile birlikte davalı kurumdan alınarak davacıya ödenmesine,” denilmek suretiyle hüküm tesis edilmiş, gerekçeli kararda ise
“Davanın kabulü ile;
1-Davacı İ.. B..’ın Türkiye sigorta başlangıç tarihinin Alman Rant sigortasına giriş tarihi olan 05.07.1974 tarihi olduğunun tespitine,
2-Davacıya 31.05.2013 tarihli tahsis talebini takip eden ay başı olan 01.06.2013 tarihinden itibaren 506 SY nın geçici 81.maddesi uyarınca yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine,” denilmek suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 02/04/2014 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10/04/1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 18/12/2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.