YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/21111
KARAR NO : 2014/24366
KARAR TARİHİ : 18.11.2014

MAHKEMESİ : Mersin 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 06/02/2013
NUMARASI : 2008/529-2013/71

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ve davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurum vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı temyizine gelince;
Dava; davacının davalı işyerinde 1994/Şubat – 2006/Haziran tarihleri arasında 506 sayılı Yasa kapsamında geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının 01.06.1998 – 30.12.1999, 15.01.2000 – 22.05.2000, 16.10.2001 – 31.10.2004 ve 18.11.2005 – 15.06.2006 tarihleri arasında davalıya ait iş yerinde fiilen çalıştığının tespitine, sigortalı gösterilen sürelerinin dışlanmasına karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 01.06.1994 – 31.05.1997 tarihleri arasında 56.. sicil numaralı dava dışı A… İnş. Ltd. Şti.’nden, 01.06.1997 – 31.05.1998 tarihleri arasın 543.. sicil numaralı dava dışı S.. Tur Tur. Org. Ltd. Şti.’nden, 01.06.1998 – 30.12.1999 ve 15.01.2000 tarihleri arasında davalı … Yapı Tic. AŞ.’den, 23.05.2000 – 31.05.2000 tarihleri arasında dava dışı 69281 sicil numaralı dava dışı A.. İnş. Ltd. Şti.’nden, 10.07.2000 – 15.10.2001 tarihleri arasında dava dışı 1034.. sicil numaralı S.. Yapı Dekor Ltd.Şti.’nden, 16.10.2001 – 31.10.2004 ve 18.11.2005 – 15.06.2006 tarihleri arasında davalı şirketten çalışmalarının bildirildiği, dava dışı S.. Tur Tur. Org. Ltd. Şti., Soli Yapı Dekor Ltd.Şti. ve A.. İnş. Ltd. Şti.’nin ortakları ile davalı şirketin ortaklarının aynı kişiler olduğu, bordro tanıklarının bir kısım hizmetlerinin de bu şirketlerden bildirildiği anlaşılmıştır.
506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tespit davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması salt bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması koşuluyla, bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken komşu işyerleri kayıtlı çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür. Kamu düzenine dayalı bu tür davalarda hakim, görevi gereği doğrudan soruşturmayı genişleterek sigortalılık koşullarının oluşup oluşmadığını belirlemelidir. Bu yön Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527,30.6.1999 gün 1999/21-549-555,5.2.2003 gün 2003/21-35-64,15.10.2003 gün 2003/21-634-572,3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 10.11.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.
Somut olayda; davacının çalışmalarının tamamının davalı şirket nezdinde geçip geçmediği tespit edilmeden sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; öncelikle davacıya talep ettiği dönemde çalışmasının hangi işyerinde geçtiğini açıklattırmak, davacı sadece bir işyerinde çalıştığını beyan eder ise davacının hizmet cetvelinde çalışmaları görünen dava dışı işyerlerinin bordrolarından re’sen seçilecek bordro tanıklarını dinleyerek davacının çalışmalarının gerçekten tek bir işyerinde geçip geçmediğini tespit etmek, davacının tek işyerinde çalıştığı tespit edilir ise hizmet cetvelinde çalışması görünmeyen boşluk dönemlerinde de çalışma bulunup bulunmadığını araştırarak toplanan deliller ışığında varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya iadesine, 18/11/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.