YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/20746
KARAR NO : 2015/15944
KARAR TARİHİ : 08.09.2015
MAHKEMESİ : İzmir 12. İş Mahkemesi
TARİHİ : 22/07/2014
NUMARASI : 2013/153-2014/520
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 02/05/2000-20/08/2004 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 02.05.2000 – 20.08.2004 tarihleri arasında davalı işverene ait işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile yazılı şekilde karar verilmiş ise de, bu karar eksik araştırma ve incelemeye dayalı olarak verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; 223343 sicil numaralı davalı işyerinin 04.01.1988 tarihinde 506 sayılı Kanun kapsamına alındığı, bu işyerinden davacı adına 02.05.2000, 04.02.2002, 23.08.2004 tarihli işe giriş bildirgelerinin verildiği ve buna bağlı olarak ihtilaflı dönemde 02.05.2000 – 30.05.2000, 2000/3 – 2001/1 ve 02.02.2002 – 01.08.2002 tarihleri arasında çalışmaların bildirildiği, davacının, davalı Kuruma hitaben yazdığı ve 01.04.2001 tarihinden itibaren ücretsiz izne ayrılacağını belirtir dilekçesinin olduğu görülmüştür.
Somut olayda, davacının, işyerindeki çalışmaları işe giriş bildirgelerine, aylık ve üç aylık bordrolara dayanılarak Kuruma kesintili olarak bildirilmiş ve bildirime uygun olarak da primleri ödenmiştir. Davacı tarafından davalı Kuruma hitaben yazılan dilekçede davacının 01.04.2001 tarihinden itibaren ücretsiz izne ayrılacağının belirtildiği ve bordro tanığı olduğu anlaşılan A.. Y..’ın da “2001 yılında ücretsiz izne ayrıldıklarını, 2002 yılında tekrar işe girdiklerini,” belirtmek suretiyle bu hususu doğruladığı görülmüştür.
Buna rağmen Mahkemece; “davacının özel mazereti nedeniyle 01.01.2001 tarihinden itibaren ücretsiz izin kullanacağını belirten dilekçesi olmasına rağmen, sigortalı olmak hakkından feragatin mümkün olmaması, ücretsiz izin alan sigortalının Kuruma dilekçe verme yükümlülüğü bulunmaması ve böyle bir uygulamanın sosyal güvenlik sisteminde yer almaması, 2001 yılında tüm yurtta ekonomik krizin bulunması, ayrıca davacının işe girişi verilmeden 2000/3 dönem bordrosunda 120 gün, 2001/1. dönemde 60 gün çalışmasının bildirilmesi, 2001 yılında işten çıkıştığına dair belgenin bulunmaması karşısında, davacının davalı işyerinde 02.05.2000 – 01.08.2002 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığı sonuç ve kanaatine varıldığı” şeklindeki gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, yukarıda sözü edilen belgeler ve dosya kapsamına göre davacının ücretsiz izinli olduğu süreleri belirleyip dışlamak suretiyle hizmet tesbitine karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik araştırma ve incelemeye dayalı olarak yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan Ö.. Ş..’ne iadesine, 08.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.