YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19064
KARAR NO : 2014/21951
KARAR TARİHİ : 30.10.2014
MAHKEMESİ : Diyarbakır 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/02/2013
NUMARASI : 2012/471-2013/77
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 28/08/1997-18/10/2010 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
Dava, davacının 28.8.1997 ile 18.10.2010 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacının davalı işyerinde 28.8.1997 ile 18.10.2010 tarihleri arasında aralıksız çalıştığına ve 216 günün Kurum’a eksik bildirildiğine karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; 27891 ve 18751 sigorta sicil numaralı davalı işyerinden davacı adına bu işyerinden 1.10.1997 tarihinde işe giriş bildirgesinin verildiği ve 1.10.1997 ile 21.10.2010 tarihleri arasında 4515 gün hizmet bildiriminde bulunulduğu, dosyada mevcut olan imzalı ücret bordrolarına bazı aylar için kısmi olarak bildirildiği, davalı tarafından temyiz dilekçesi ekinde sunulan raporlara göre 2009-2010 yıllarında bir dönem istirahatli olduğu görülmüştür.
Uyuşmazlık; imzalı ücret bordrolarının varlığına rağmen eksik bildirilen süreler ile raporlu olduğu sürelerin tamamlanıp tamamlanmayacağı noktasında toplanmaktadır.
Gerçekten, davacının, işyerindeki bir kısım çalışmaları aylık bordrolara dayanılarak Kuruma kısmi olarak bildirilmiş ve bildirime uygun olarak da primleri ödenmiştir. İmzalı bordrolar davacı çalışmalarının işyerinde otuz günün altında geçtiğinin karinesidir. Karinenin tersinin ise, eşdeğerdeki belgelerle kanıtlanması gerektiği söz götürmez. Başka bir anlatımla, yazılı belgelerin varlığı halinde tanık sözlerine itibar edilemez. Dairemizin giderek, Yargıtay’ın oturmuş ve yerleşmiş görüşleri de bu doğrultudadır. Davalı işveren tarafından bildirime uygun şekilde ücret bordroları ibraz edilmiştir. Bu bordroların imzalı olduğu görülmüştür. Davalı tarafından imzalı ücret bordrosu ibraz edilen, ancak davacı tarafından aksi yazılı delil sunulamayan dönemler bakımından davacının ücret bordrolarında gösterilenden daha fazla çalıştığını tespit etmek mümkün değildir.
Öte yandan, raporlu olduğu için, fiili çalışma olmayan günler yönünden de, çalışma varmış gibi hüküm kurulması hatalı olmuştur.
Yapılacak iş; fiili çalışma olmadığı için davacının raporlu olduğu süreleri dışlamak, ayrıca imzalı ücret bordrolarındaki imzaların davacının eli ürünü olup olmadığını davacıya sormak, inkar halinde imza incelemesi yaptırmak, imzaların davacının eli ürünü olduğu anlaşılırsa, imzalı ücret bordrosu olan dönemlerde imzalı ücret bordrosu kadar, imzalı ücret bordrosu olmayan veya olup da itiraz edilen imzaların davacıya ait olmadığı anlaşılan dönemler yönünden ise tanık beyanları doğrultusunda karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan A.. A..’ne iadesine, 30/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.