YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17904
KARAR NO : 2014/20756
KARAR TARİHİ : 21.10.2014

MAHKEMESİ : Uşak 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 02/04/2013
NUMARASI : 2010/512-2013/450

Davacı, itirazın reddine ilişkin kurum komisyon kararının iptaliyle fark primin kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Davacı şirket; davalı Kurum tarafından, bekçi olarak çalışan işçi A.. Ö..’ın fazla mesai yaptığı varsayımı ile sigorta primine esas kazancının yeniden belirlendiğini ve ek prim tahakkuk ettirildiğini, bu nedenle davalı Kurum’a yapılan itirazın ise reddedildiğini belirterek itirazın reddine ilişkin Kurum komisyon kararının iptali ile fark primin kaldırılmasını istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporu esas alınarak; gece bekçisi A.. Ö..’a iş sözleşmesinin sona ermesi üzerine 3.500,00 TL tutarlı çek verildiği, çek bedelinin tahsil edildiği, gece bekçisinin 1 yıldan az çalışması ve miktarın fazlalığı nedeniyle bu ödemenin kıdem veya ihbar tazminatı karşılığı olamayacağı kanaatiyle A.. Ö..’ın işyerinde fazla mesai yapmak suretiyle çalıştığı sonucuna ulaşılarak yapılan hesaplamaya göre; davalı Kurum’un toplam 2.267,30 TL prim, işsizlik sigortası ve gecikme zammı talep edebileceği anlaşıldığından, bu miktardan fazla olarak talep edilen prim borcu yönünden davanın kısmen kabulü ile toplam 5.673,77 TL prim, işsizlik sigortası ve gecikme zammı tahakkukuna ilişkin Kurum işleminin ve 04.06.2010 tarih 2010/10-2 nolu itiraz komisyon kararının iptaline, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı kurum müfettişinin 22.07.2009 tarihli asgari işçilik raporunda; A.. Ö..’ın 05.10.2006-17.02.2007 tarihleri arasında davacı şirkete ait şantiyede haftanın 7 günü bayram günleri dahil 19:00-07:00 arası tek gece bekçisi olarak asgari ücretle çalıştığı, bordrolara göre sadece 2007 Ocak ayında 3 saatlik fazla mesai ücreti tahakkuk ettirildiği, buna göre haftalık fazla mesaisinin 39 saat, hafta tatili çalışmasının da 15 saat olduğu esasından hareketle haftalık mesaisinin 39+15=54 saat üzerinden fazla mesaisinin hesaplanmasının ayrıca, pazar çalışmalarının da matraha ilavesi gerektiğini bildirildiği, müfettiş raporu üzerine davalı Kurum tarafından; fazla mesai ve haftalık çalışmaları dikkate alınıp oluşan prime esas kazançtan Kurum’a bildirilen prime esas kazanç tenzil edilerek bakiye kazançtan dolayı davacı şirketten ek prim belgesi ve ek prim talep edildiği, ancak davalı Kurum’un ek prim talebi üzerine istenilen belgeler kuruma verilmediğinden resen 7.941,07 TL ek prim borcunun 05.05.2010 tarihinde davalı şirkete tebliğ edildiği, davacı şirketin 13.05.2010 tarihinde itiraz ettiği, Kurum Komisyonu’nun 04.06.2010 tarihinde itirazı reddettiği, iş bu davanın 25.06.2010 tarihinde açıldığı, bilirkişinin sonuç olarak; davalı Kurum tarafından 05.10.2006 – 17.02.2007 tarihleri arasındaki fazla mesai, hafta sonu ve bayram çalışma ücretlerinin İş Yasası’nın 41,46 ve 47. maddeleri ile Yargıtay kararlarını dikkate almadan 5.673, 77 TL fazla hesapladığını, oysa davacı şirketin 2.267,30 TL borcu olduğunu bildirdiği anlaşılmaktadır.
Davanın Yasal dayanağını 506 sayılı Yasa’nın 77. maddesi oluşturmaktadır. Söz konusu maddede; “ Sigortalılarla işverenlerin bir ay için ödeyecekleri primlerin hesabında; a) Sigortalıların o ay için hakettikleri ücretlerin, b) Prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit istihkaktan sigortalılara o ay içinde ödenenlerin, c) İdare veya kaza mercilerince verilen karar gereğince (a) ve (b) fıkralarında yazılı kazançlar niteliğinde olmak üzere sigortalılara o ay içinde yapılan ödemelerin brüt toplamı esas alınır.” hükmü yer almaktadır.
Somut olayda; dahili davalı A.. Ö..’ın prime esas kazançlarının tespitinde 506 sayılı Yasa’nın 77. maddesi gereğince hesaplama yapılması gerekirken, İş Yasası’nın 41,46 ve 47. maddelerini esas alarak hazırlanan bilirkişi raporuna göre sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; dahili davalı A.. Ö..’ın prime esas kazançlarını 5510 sayılı Yasa’nın 77. maddesine göre değerlendiren bir bilirkişi raporu alınarak sonuca gitmekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 21.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan