YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/1745
KARAR NO : 2014/9152
KARAR TARİHİ : 28.04.2014
MAHKEMESİ : Denizli 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/10/2013
NUMARASI : 2005/494-2013/654
Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan A. Yol Yapımı Asfalt San. Ve Makine Tic. A.Ş vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava; 23.09.2003 tarihindeki iş kazasında yaşamını yitiren sigortalının hak sahiplerinin maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, davalılar H.. G.. ve H.. K.. yönünden davanın reddine, davalı A. Yol Yapımı Asfalt San.ve Makine Tic. A.Ş.yönünden davanın kısmen kalulü ile davacı eş E.. V.. yönünden 1.000,00 TL.maddi tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte, davalıdan alınıp davacıya verilmesine, davacılar Gülşah ve Hikmet Vural’ın maddi zararlarının SGK.dan almış oldukları gelirler nedeniyle karşılanmış olduğundan maddi tazminat taleplerinin reddine karar verilmiştir
Dosya kapsamındaki kayıt ve belgelerden, aynı olay nedeniyle SGK’nın açtığı rûcuen tazminat davasında alınan 20.09.2010 ve 15.02.2012 tarihli raporlarda davalı şirketin %60, kazılının %35, davalı H.. G..’ın %3, davalı H.. K.. ve dava dışı B. K.’ın ayrı ayrı %1’er oranlarında kusurlu olduklarının belirtildiği, ceza yargılaması sırasında alınan kusur raporu kapsamında davalı H.. G.. ile H.. K..nın anılan iş kazasında kusurlarının tespit olunmasına göne mahkumiyetlerine karar verildiği ancak bu hükmünün temyiz incelemesi sırasında Yargıtay’ın davalılar aleyhine açılan ceza davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildiği, yine bu dosyada alınan
18.05.2012 tarihli kusur raporunda davalı işveren şirketin %65, kazalının ise %35 oranında kusurlu olduğu belirtilirken bilirkişi heyeti tarafından davalı H.. G.. ile H.. K..nın aleyhine açılan ceza davasının düşürülmesine karar verildiğinden bu kişilerin kusurlarının işverenin kusuru içerisinde mütalaa edilmesinin uygun olacağı değerlendirmesinin yapıldığı anlaşılmıştır.
Borçlar Kanunu’nun 74. maddesi ve yerleşik yargıtay uygulamasına göre; hukuk hâkimi,ceza davasındaki kesinleşen ceza mahkemesi kararıyla saptanmış maddi olgular ile bağlıdır.
Somut olayda, ceza yargılaması sırasında davacılar H.. G.. ile H.. K..’nın anılan olayda kusurlarının bulunmaması nedeniyle beraatlerine karar verilmemiştir. Kaldı ki ceza yargılaması sırasında verilen beraat hükümlerinin tamamı da her zaman için bir zararlandırıcı olayda failin kusursuzluğu neticesini doğurmaz. Yukarıda da değinildiği üzere hukuk hakimi yalnızca ceza mahkemesi kararıyla saptanmış maddi olgularla bağlı olup ceza davalarındaki netice karar hukuk hakimi için bağlayıcı olmayacaktır. Buraya kadar yapılan açıklamalar sonrasında 18.05.2012 tarihli olup davalılar “H.. G.. ile H.. K..’nın aleyhine açılan ceza davasının düşürülmüş olması ve bu kişilerin şahsi kusurlarının kesinleşmemiş olması” nedenleri ile kusurlarının iş verenin kusuru içerisinde mütalaası gerektiği yönünde değerlendirmenin yapıldığı rapora itimat edilerek neticeye varılması doğru olmamıştır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş; 23.09.2003 tarihli iş kazası olayına dair ceza davası ile rûcuen tazminat davasında toplananlar da dahil olarak tüm delilleri yine iş güvenliği konularında uzman ehil bilirkişi kuruluna yeniden inceletmek ve neticesine göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı A. Yol Yapımı Asfalt San.ve Makine Tic. A.Ş vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı A.. A..’ye iadesine 28.04.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.