YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17391
KARAR NO : 2014/24771
KARAR TARİHİ : 20.11.2014

MAHKEMESİ : Rize 1. Asliye Hukuk İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2014
NUMARASI : 2013/5-2014/348

Davacı, davalı Kuruma 45.574,70-TL ödeme talebinin iptaliyle, memuriyet görevinin ve yaşlılık aylığı alma hakkının devam edeceğine ilişkin taleplerine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı vekilinin tüm, davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının davalı kuruma 5335 sayılı Yasa’ ya göre 01/01/2005-22.11.2009 tarihleri arasında ödenen toplam 37.554,06TL anapara, 8.020,64 TL faiz olmak üzere toplam 45.574,70 TL yersiz yaşlılık aylığı borcu bulunmadığının tespitiyle aksi yöndeki kurum işleminin iptali ve davacının memuriyetiyle birlikte yaşlılık aylığı alma hakkının devam ettiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Yerel mahkemenin davanın reddine ilişkin önceki kararı davacı tarafından temyiz edilmiş ve dava dilekçesindeki istem ve mevcut delil durumuna göre yapılan inceleme ile Dairemizce, “Somut olayda, davacı 5335 sayılı Yasa’nın yürülüğe girdiği 27.04.2005 tarihinden tibaren 5335 sayılı Yasanın 30/2. maddesine göre herhangi bir S.. K..ndan emeklilik veya yaşlılık aylığı alanların bu aylıkları kesilmeksizin; genel bütçeye dahil daireler, katma bütçeli idareler, döner sermayeler, fonlar, belediyeler, il özel idareleri, belediyeler ve il özel idareleri tarafından kurulan birlik ve işletmeler, sosyal güvenlik kurumları, bütçeden yardım alan kuruluşlar ile özel kanunla kurulmuş diğer kamu kurum, kurul, üst kurul ve kuruluşları, kamu iktisadi teşebbüsleri ve bunların bağlı ortaklıkları ile müessese ve işletmelerinde ve sermayesinin %50’sinden fazlası kamuya ait olan diğer ortaklıklarda herhangi bir kadro, pozisyon veya görevde çalıştırılamayacağı ve görev yapamayacağından bu tarihten sonraki döneme ilişkin aylıkların davacıdan 5510 sayılı Yasa’nın 96. maddesi de gözönüne alınarak tahsil edilmesi gerekmektedir. Hal böyle olunca, davacının S.S.K’na tabi olarak 01/01/2005-22/11/2009 tarihleri arasında almış olduğu yaşlılık aylıklarının 5335 sayılı Yasa’nın 30. maddesine göre geri alınmasına yönelik Kurum işlemi yerinde ise de, 5510 sayılı Yasa’nın 96. maddesinin göz önüne alınarak iade ile sorumlu olduğu miktar belirlenerek çıkacak sonuca göre karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi isabetsiz olmuştur. Yapılacak iş; yersiz ödemenin Kurumun hatalı işleminden mi yoksa sigortalının kasıtlı veya kusurlu davranışından mı kaynaklandığını belirleyip, bilirkişi incelemesi yaptırılarak davacının S.S.K’na tabi olarak 01/01/2005-22/11/2009 tarihleri arasında almış olduğu yaşlılık aylıklarından ve birikmiş faizinin ne kadarlık kısmını iade ile sorumlu olduğunu 5510 sayılı Yasa’nın 96. maddesi gözönüne alınarak belirleyip çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.” denilerek bozulmuştur.
Yerel Mahkemece Dairemizin bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulü ve kısmen reddi ile 5510 sayılı kanunun 96/1-bmaddesi nedeniyle davacının kusuru nedeniyle işlemlerin meydana gelmediği, Sosyal güvenlik kurumlarının birleşmesi nedeniyle davalıdan kaynaklanan nedenlerle meydana geldiği anlaşıldığından davacının davalı kuruma 37.504,06 TL asıl alacaktan sorumlu olduğunun tespitine, aksine kurum işleminin iptaline, davacıya, davalı kurumca yaşlılık aylığı ödenmesinin aynen devamına, karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 01/07/1997 tarihinden itibaren SSK’dan yaşlılık aylığı almaya başladığı, 15/04/1998 tarihinden itibaren de Emekli Sandığı’na tabi çalışan olduğu, davacının 01/01/2005- 22/11/2009 tarihleri arasında SSK’dan aldığı yaşlılık aylıklarından faiziyle birlikte toplam 45.574,70 TL nin ödenmesinin istendiği, davacıya 5434 sayılı Kanunun 39. maddesinin (d) bendi gereğince 15/02/2014 tarihi itibariyle emekli aylığı bağlanması üzerine aynı tarih itibariyle SSK kapsamında kesilen yaşlılık aylığının yeniden bağlandığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda, mahkeme tarafından 5510 sayılı kanunun 96/1-(b) maddesi nedeniyle davacının kusuru nedeniyle işlemlerin meydana gelmediği, Sosyal güvenlik kurumlarının birleşmesi nedeniyle davalıdan kaynaklanan nedenlerle meydana geldiği anlaşıldığından, davalının kusurlu olduğu ve davacının kusurlu olmadığı kabul edilerek davacının S.S.K’na tabi olarak 01/01/2005-22/11/2009 tarihleri arasında almış olduğu yaşlılık aylıkları toplamı olan 37.554,06 TL’den sorumlu olduğunun, davalı kusurlu olduğundan ve davacının kusuru bulunmadığından faizden sorumlu olmadığının kabul edilmesi doğru ise de 5335 sayılı Yasa gereğince davacının Emekli Sandığı kapsamındaki çalışması devam ettiği sürece SSK kapsamındaki yaşlılık aylığını alamayacağı ve Kurum tarafından davacıya 5434 sayılı Kanunun 39. maddesinin (d) bendi gereğince 15/02/2014 tarihi itibariyle emekli aylığı bağlanması üzerine aynı tarih itibariyle SSK kapsamında kesilen yaşlılık aylığının yeniden bağlandığı göz önünde bulundurulmadan infazda tereddüt yaratılmasına sebep olacak şekilde davacıya, davalı kurumca yaşlılık aylığı ödenmesinin aynen devamına karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ayrıca, davacıya 01/01/2005-22/11/2009 tarihleri arasında ödenen yaşlılık aylığı miktarının 37.554,06 TL olduğu ve mahkemenin kararının gerekçesinde de bu durumun belirtildiği anlaşıldığından hüküm kısmında davacının davalı kuruma 37.504,06 TL asıl alacaktan sorumlu olduğunun tespitine yazılmasının maddi hatadan kaynaklandığı kabul edilerek bozma sebebi yapılmamıştır.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 20/11/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.