YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/14340
KARAR NO : 2014/18713
KARAR TARİHİ : 25.09.2014
MAHKEMESİ : KDZ.Ereğli 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/05/2014
NUMARASI : 2012/864-2014/168
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, maddi tazminat talebinin kabulüne, manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne reddine karar verilmiştir.
İş kazalarından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat davalarında zararlandırıcı olaya neden oldukları ileri sürülen kişi veya kişilerin kusur oranlarının kesin olarak tespiti hem maddi hem de manevi tazminat miktarını doğrudan etkilemesi bakımından önem taşımaktadır. Zira maddi tazminat davalarında sigortalının kazanç kaybının hesaplanmasında davacının kendi kusuru oranında tespit olunan kazanç kaybından indirim yapılacağı gibi yine manevi tazminat davalarında hükmedilecek manevi tazminat miktarının takdirinde tarafların kusur durumu mahkemece öncelikle dikkate alınacaktır.
Somut olayda, dava konusu iş kazasına ilişkin 07.09.2013 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunda belirlenen kusur oranları ile 15.01.2014 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunda belirlenen kusur oranları arasında açık çelişki vardır. Mahkemece, çelişkinin giderilmesi amacı ile iş güvenliği konusunda uzmanlardan oluşan üç kişilik bilirkişi heyetinden, davaya konu iş kazasında ilgililerin kusur oranları bakımından yeniden rapor almak ve çıkacak sonuca göre maddi ve manevi tazminat istemleri hakkında bir karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
Öte yandan,
Dava nitelikçe Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanmayan zararın giderilmesi istemine ilişkindir. Buna göre davacının sürekli iş göremezliği nedeniyle Kurumun iş kazası sigorta kolundan kendisine yaptığı bir ödeme var ise bunun, ayrıca yine var ise geçici iş göremezlik ödemesinin rücu edilebilir kısmının hesaplanan maddi tazminattan düşülmesi esastır.
Somut olayda, Sosyal Güvenlik Kurumu’nun 25.04.2013 tarihli yazısı ekinde bulunan davacıya Kurum tarafından yapılan sağlık ödemeleri gösterir belgede 18.12.2010-26.12.2010 tarihleri arsında 9 gün karşılığı olarak 421,26 TL ve 29.12.2010-05.01.2011 tarihleri arasında 8 gün karşılığı olarak 374,45 TL iş kazası ödemesi yapıldığı anlaşıldığı halde 17 gün karşılığı olarak ödenen toplam miktarın rücu edilebilir kısmının belirlenen maddi tazminattan düşürülmesi gerekirken sadece 9 gün karşılığı olarak belirtilen tutarın rücu edilebilir kısmının düşürülmesi de isabetli değildir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 25/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.