YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/12566
KARAR NO : 2014/21592
KARAR TARİHİ : 28.10.2014
MAHKEMESİ : Aşkale Asliye Hukuk İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2014
NUMARASI : 2011/75-2014/40
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacılar ve davalılardan T.. M.. ve A. Çimento San. TAŞ vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacıların tüm, temyiz eden davalılar T.. M.. ile A. Çimento Sanayi TAŞ vekillerinin aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine
2-Dava 19.07.2002 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararı ile eş ve çocuklarının manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davalılardan T.. M..’ne yönelik davanın kusuru bulunmadığından reddine, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu tarafından belirlenen % 67 oranındaki sürekli iş göremezlik esas alınarak sigortalının maddi ve manevi tazminat istemi ile eş ve çocukların manevi tazminat istemlerinin kabulüne ilişkin 11.03.2010 günlü kararın davacılar ile davalılardan A. Çimento San. TAŞ vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizce yapılan inceleme sonunda, davalı T.. M..’nün asıl işveren olduğunun göz ardı edildiği kusur bilirkişi raporunun hatalı olduğu, pasif devre zarar hesabında esas alınan ücrete asgari geçim indirimi uygulanmayacağı ve tazminatın hesabında esas alınan sürekli iş göremezlik oranıyla, indirim konusu Kurum gelirlerinin yöntemince belirlenmediğinden bahisle bozulması üzerine, Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, Sigortalının maddi ve manevi tazminat istemi ile sigortalı ile eş ve çocuklarının manevi tazminat istemlerinin kabulüne karar verilmiş ve bu karar süresinde davacılar ile davalılardan T.. M.. ile A. Çimento Sanayi TAŞ vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Yerel Mahkeme kararı aşağıda açıklanan nedenlerle isabetli değildir.
Yerel Mahkemede bozma öncesi yapılan yargılama sırasında 07.03.2006 ve 20.06.2009 tarihli kusur bilirkişi raporlarında kazalıya % 30 oranında, 08.06.2008 tarihli Kusur bilirkişi raporunda ise % 10 oranında kusur verildiği, mahkemece bozma konusu kararda kazalıya % 30 oranında kusur veren raporun hükme esas alındığı görülmektedir. Davacı vekili bozmaya konu kararı temyiz ederken 13.04.2010 günlü temyiz dilekçesinde açıkça 08.06.2008 tarihli kusur bilirkişi raporunun hükme esas alınması gerektiğini beyan etmiştir. Bu beyanın vekaletnamesindeki yetkilere göre davacıları bağlayacağı, sigortalının % 10 oranındaki kusurunun davacının kabulünde olduğu açıktır. Hal böyle olunca uyulan bozma ilamı sonrasında düzenlenen ve sigortalıya kusur verilmeyen kusur bilirkişi raporunun hükme esas alınamayacağı ortadadır.
Hesap raporuna gelince; Davacının sürekli iş göremezlik oranının kesinleşen yargı kararı ile tespit olunduğu şekilde % 67 olduğu uyuşmazlık konusu değildir. Bu nedenle davacının tazminat hesabında % 67 oranındaki sürekli iş göremezliğinin dikkate alınması yerindedir. Ancak zarar % 67 iş göremezliğe göre hesaplandığına göre indirimi gerekli Kurum gelirinin de % 67 oranındaki sürekli iş göremezliğe belirlenmesi gerektiği ortadadır. Hal böyle olunca kesinleşen yargı kararı gereği %67 sürekli iş göremezlik oranı üzerinden Kurumca gelir bağlanması sağlanarak bu oran üzerinden hesaplanan ilk peşin sermaye değerinin rücu edilebilir bölümü yerine % 50 oranındaki gelirin ilk peşin sermaye değerinin indirilmesi suretiyle maddi tazminatın belirlenmesi hatalı olmuştur.
Davacı birleşen davadaki dava dilekçesinde davalı T.. M..nden fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmak suretiyle 1.000,00-TL maddi tazminat isteminde bulunmuş ve yargılama sırasında, davalılardan A. Çimento Sanayi TAŞ ile H. C. T.’e yönelik maddi tazminat istemini 23.10.2009 tarihli ıslahla artırmıştır. Bu duruma göre birleşen davanın davalısı T.. M..ne Yönelik maddi tazminat isteminin birleşen davada, dava dilekçesindeki 1.000,00-TL ile sınırlı olduğu ortadadır. Öte yandan taleple bağlı olarak karar verilmesi gerektiği HUMK’nun 74 ve HMK ’nun 26. Maddelerinin emredici kuralıdır. Hal böyle olunca, taleple bağlılık ilkesine aykırı biçimde davalı T.. M..nün maddi tazminatın ıslahen artırılan bölümünden sorumlu tutulması isabetsizdir.
Öte yandan HMK’nun 297/2. maddesine göre hüküm fıkrasında taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir. Oysa temyiz incelemesine konu kararda T.. M.. ve gerekse diğer davalılar bakımından birleşen ve ana dosya için ayrı ayrı karar verilirken, infazda tereddüt ve mükerrer tahsilata yol açar biçimde hüküm kurulduğu görülmekte olup, bu yön usul ve yasaya aykırı olmuştur.
Yapılacak iş, davacının kusura ilişkin kabulünün kendisini bağlayacağı göz önünde tutularak tarafların kusur durumunu yeniden değerlendirmek, Davacının tazminatından kesinleşen sürekli iş göremezlik oranı dikkate alınmak suretiyle bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerinin rücu edilebilir bölümü indirilmek, maddi tazminat isteminin ıslahla artırılmasına ilişkin istemin tüm davalılara yöneltilmediği dikkate alınarak sonucuna göre bir karar verilmekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalılar T.. M.. ile A. Çimento Sanayi TAŞ vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan T.. M.. ile A. Çimento Sanayi TAŞ’ye iadesine, fazla alınan temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine, 28/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.