Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2014/12552 E. 2014/16595 K. 08.09.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/12552
KARAR NO : 2014/16595
KARAR TARİHİ : 08.09.2014

MAHKEMESİ : Elazığ İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/05/2014
NUMARASI : 2014/335-2014/575

Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, 27.09.2008 tarihindeki iş kazasında vefat eden sigortalının hak sahibi eş ve iki çocuğunun maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, 21.05.2014 tarihli karar ile davacı eş Ayşe için 61.494,17TL, davacı çocuklar M..Ş.. için 7.550,00TL, davacı Kadir için ise 10.420,22TL maddi tazminat ile yine davacı eş için 20.000,00TL davacı çocuklar için ise 7.000,00’er TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Dosya kapsamındaki kayıt ve belgelerden, 27.09.2008 tarihindeki zararlandırıcı olayın iş kazası olduğu, kazanın oluşumunda %35 oranında davacılar murisinin mütefarik kusurunun bulunduğu, Mahkemenin ilk olarak verdiği 30.11.2011 tarihli hükmün sadece davalı şirket tarafından temyizi üzerine Dairemizin 10.12.2012 tarihli kararı ile anılan hükmün bozulduğu, Dairemizin Bozma kararına uyulması akabinde Mahkemece bu kez 24.05.2013 tarihli nihai kararın verildiği, bu kararın da Dairemizin 21.10.2103 tarihli ilamı ile davalı yan yararına ilk bozma ile oluşan usüli kazanılmış hak durumunun karar yerinde gözetilmemesinin hatalı olduğu gerekçesi ile bir kez daha bozulduğu, Dairemizin 21.10.2103 tarihli Bozması karşısında Mahkemece 18.12.2013 tarihli karar ile Direnildiği, Hukuk Genel Kurulunun 19.03.2014 tarih 2014/21-251 Esas-2014/374 Karar numaralı kararı ile Mahkemece verilen ilgili Direnme kararının bozulduğu, H.G.K.’nun bozma kararı akabinde Mahkemece Bozmaya uyulmasına rağmen yine direnilen 24.05.2013 tarih 2013/28 Esas 2013/379 Karar sayılı kararı ile aynı kararın verildiği anlaşılmıştır.
Hukuk Genel Kurulu Hukuk dairelerinin bozma kararlarına karşı mahkemelerce verilen direnme kararlarını inceleyerek karar verir. Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlar kesin olup mahkemeleri bağlar. Diğer bir ifade ile ilk derece mahkemeleri Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara uymak zorundadır ve bu karara karşı direnme kararı veremezler.
Somut olayda, Hukuk Genel Kurulunun 19.03.2014 tarih 2014/21-251 Esas-2014/374 Karar numaralı bozma kararı sonrasında Mahkemece ilgili bozmaya uyma kararı verilmesine rağmen, uyma kararı hilafına olarak, bozma öncesinde verilen kararın aynısına hükmedilmekle Hukuk Genel Kurulu kararına karşı Mahkemece eylemli olarak direnildiği anlaşılmış olup bu durum usul ve yasaya aykırı bulunduğundan bozma nedeni görülmüştür.
O halde, davalı şirket vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
08.09.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.