YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10940
KARAR NO : 2014/14043
KARAR TARİHİ : 17.06.2014

MAHKEMESİ : Zonguldak 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2014
NUMARASI : 2013/675-2014/121

Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava nitelikçe; meslek hastalığına bağlı olarak sürekli iş göremezlik oranının %20,00’den %26,20&’ye yükselmesi nedeniyle % 6,20 oranındaki fark nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece maddi tazminat isteminin kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu karar süresinde davacı ve davalı taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacıda ilk kez 21.10.1968 tarihli raporla meslek hastalığı ve buna bağlı olarak %18,20 oranında sürekli işgöremezlik tespit edildiği, bilahare 13.12.1989 tarihinde sürekli iş göremezlik oranının artarak %24,00’a yükseldiği gerek %18,20 ve gerekse artma nedeniyle artan miktar olan % 5,80 oranındaki sürekli iş göremezlik nedeniyle dava açılarak tazminat alındığı, sürekli işgöremezlik oranının 30.11.1998 tarihinde azalarak % 13,20 düştüğü, bu tarihten sonra ise artma kaydıyla 19.03.1990 tarihinde %20 ve 21.02.2013 tarihinde ise % 26,20 oranına yükseldiği ve görülmekte olan davanın en son belirlenen %26,20 oranı üzerinden tazminat istemine ilişkin olduğu dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır. Uyuşmazlık % 18,20 ve sürekli iş göremezlik oranının % 24,00’e yükselmesi nedeniyle %5,80 fark için dava açılarak manevi tazminat alınmış bulunmasına göre, sürekli iş göremezliğin önce azalma ve sonrasında artma göstermesine ve %24,00 oranındaki sürekli iş göremezlik bakımından tazminatın alınmış bulunmasına göre, tazminatın belirlenmesinde %20 ile %26,20 arasındaki %6,20 oranın mı yoksa, %24,00 ile en son belirlenen %26,20 arasındaki %2,20 oranının dikkate alınması gerektiğine ilişkindir. Meslek hastalığı nedeniyle sürekli iş göremezlik oranının artması durumunda her artmanın ayrı bir olay olarak değerlendirilerek artama tarihinden itibaren artan miktar için öncekinden bağımsız olarak ayrıca tazminata hak kazanılacağı Dairemizin yerleşmiş görüşlerindendir. Somut olayda her ne kadar 13.12.2989 tarihinde %24,20 oranına yükselen sürekli iş göremezliğin önce azalarak % 13,20 oranına indiği ve sonrasında artarak önce % 20 ve yeniden artarak %26,20 oranına yükseldiğine ilişkin raporlar mevcut ise de, yeni bir hastalık söz konusu değildir. Gerek %24,20 ve gerekse %26,20 oranındaki sürekli iş göremezliğe neden olan hastalık aynı hastalıktır. Hal böyle olunca %24,00 için tazminatın alındığı da sabit bulunmasına göre, mevcut durumun artmadan kaynaklı fark maluliyet nedeniyle tazminat istemi gibi değerlendirilerek, %2,20 oranındaki sürekli iş göremezlik için tazminatın belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olmuştur.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan, yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya idesine, 17.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.