Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2014/10540 E. 2014/25204 K. 25.11.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10540
KARAR NO : 2014/25204
KARAR TARİHİ : 25.11.2014

MAHKEMESİ : Batman İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/03/2014
NUMARASI : 2012/1047-2014/325

Davacı, çalıştığı yıllar itibariyle tam gün çalışma suretiyle aylık bazda 30’ar gün olarak çalıştığının tespiti ile aksine Kurum işleminin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 1990 – 2007 yılları arasında davalı M.. B..’na bağlı Batman ili Halk Eğitim Merkezi’nde usta öğretici sıfatıyla hizmet akdine dayalı olarak sürekli ve tam gün esasıyla çalıştığını belirterek Kuruma eksik bildirilen sigortalı çalışmalarının tespitini istemiştir.
Mahkemece, kısa kararda; “davanın kısmen kabulü ile, davacı N.. Y.. ‘ın davalı M.. B..na bağlı Batman Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü nezdinde davalı kuruma bildirilen hizmetler dışlanmak suretiyle; 1991 yılında 9 gün, 1992 yılında 16 gün, 1995 yılında 4 gün, 1996 yılında 3 gün, 1998 yılında 57 gün, 2006 yılında 5 gün olmak üzere toplam 94 gün eksik bildirilen hizmetlerinin tespitine, fazlaya ilişkin talebin reddine,” karar verildiği, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise, “Davacının M.. B..na bağlı Halk Eğitim Merkezinde Usta Öğretici olarak çalıştığı, Batman Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünün bildirdiği tarihler göz önüne alındığında; 01.10.1990- 28.06.1991, 15.10.1992 – 10.04.1993, 10.01.1995 – 31.05.1995, 14.10.1996 – 20.05.1997, 08.12.1997 – 31.05.1998, 25.11.1998 – 25.05.1999, 22.01.2001 – 08.06.2001, 26.02.2002 – 28.06.2002, 27.01.2003 – 06.06.2003, 13.01.2004 – 04.06.2004, 24.01.2005 – 10.06.2005, 28.01.2005 – 18.05.2006, 08.01.2007 – 25.05.2007 tarihleri arasında sigortalı olarak gözüken süreler dışlanmak sureti ile ayda 30 gün üzerinden çalıştığının tespitine” karar verildiği, kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratıldığı görülmektedir.
Hâkimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Konuyla ilgili 10.04.1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin kısa kararda, uyulmasına karar verilen 10.10.2012 tarih, 2012/13258 Esas 2012/17095 sayılı bozma ilamına aykırı olarak karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazların kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itiraz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
25.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.