YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9860
KARAR NO : 2014/9881
KARAR TARİHİ : 06.05.2014

MAHKEMESİ : Boyabat Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
TARİHİ : 12/02/2013
NUMARASI : 2008/421-2013/278

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı, davalılardan Kurum ve B.. S.. vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi . tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava; davacının davalı tuğla fabrikası işyerinde 1993 – 2006 yılları arasında geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının davalı B.. S.. şirketinde 15.07.1993 – 25.08.1993 tarihleri arasında 32 gün, 01.04.1994 – 05.10.1994 tarihleri arası 56 gün, 01.04.1995 – 31.10.1995 tarihleri arası 70 gün, 01.04.1996 – 10.10.1996 tarihleri arası 84 gün, 01.04.1998 – 10.09.1998 tarihleri arası 84 gün, 21.05.2003 – 20.12.2003 tarihleri arası 99 gün, 11.05.2004 – 10.11.2004 tarihleri arası 46 gün, 12.02.2005 – 01.04.2006 tarihleri arası 311 gün işçi olarak hizmetinin bulunduğunun tespitine, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacı adına davalı işyerince 15.07.1993 ( varide 16.08.1993 ), 01.04.1994 ( varide 30.04.1994 ), 01.04.1995 ( varide 01.05.1995 ), 01.04.1996 ( vari de 02.05.1996 ), 01.04.1998 ( varide 01.05.1998 ), 21.05.2003 ( varide 22.05.2003 ), 11.05.2004 ( varide 10.05.2004 ), 12.05.2005 ( varide 11.05.2005 ), 12.02.2005 ( varide 25.11.2005 ) tarihli işe giriş bildirgeleri düzenlendiği, davacının davalı işyerinde geçen 15.07.1993 – 25.08.1993, 01.04.1994 – 05.10.1994, 01.04.1995 – 31.10.1995, 01.04.1996 – 10.10.1996, 01.04.1998 – 10.09.1998, 21.05.2003 – 20.12.2003, 11.05.2004 – 10.11.2004 ve 12.02.2005 – 01.04.2006 tarihleri arasındaki çalışmalarının davalı Kurum’a bildirildiği, davacının 25.02.1999 – 26.08.2000 tarihleri arasında askerlik yaptığı, bilirkişi raporunda; tanık ifadelerinden davalı işyerinin sezonluk çalıştığının, kışın Aralık-Ocak aylarında 2 ay çalışmadığının ve işyerinin bakımda olduğunun, bazı işçilerin bu dönemde de çalışmalarına rağmen davacının bu işçilerden olmadığının, davacının 1997 yılında kız kaçırdığının ve yaklaşık 1,5 yıl kadar İstanbul’da kaldığının, askerlik için işten ayrıldığının ve döndükten sonra yeniden çalışmaya başladığının anlaşıldığı belirtilerek davacının işe giriş bildirgelerindeki imzaların hata/hile/tehdit ile imzalandığını ispat etmesi ve edememesi haline göre iki seçenekli rapor sunulduğu, davacının imzaların kendisine ait olduğunu, ancak attıkları imzalar için açıklama yapılmadığını ve çalıştığı sırada attırıldığını beyan etmesi nedeni ile mahkemece 30.11.2012 tarihli ek raporun 3 numaralı bendi esas alınarak, hizmet cetvelindeki tarihler içerisinde davacının her ay 30 gün çalıştığı kabul edilerek eksik sürelerin tespitine karar verildiği, bilirkişi raporunun diğer seçeneğinde ise yine işyerinin Aralık ve Ocak aylarında çalışmadığı, tanık beyanlarından davacının kız kaçırdığı ve bu nedenle 1997 yılında 1,5 yıl kadar İstanbul’da yaşadığı kabul edilerek, ayrıca askerlik süreleri de hariç olmak üzere diğer dönemlerde kesintisiz çalıştığının kabul edildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliğinin kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda; her ne kadar mahkemece, davacı tarafından işe giriş bildirgelerindeki imzanın kendisine ait olduğunun beyan edilmesi gerekçe gösterilerek hizmet cetvelinde yer alan tarih aralıklarında davacının 30 gün çalıştığının kabulü ile eksik sürelerin tespitine karar verilmişse de; dinlenilen tüm bordro tanıklarının, davacının sadece fabrikanın kapalı olduğu kış aylarında çalışmadığını, bunun dışında sürekli çalıştığını beyan etmeleri, davacının da imzaladığı belgeler için davalı işyerince kendisine açıklama yapılmadığını beyan etmesi karşısında; bilirkişi tarafından, davacının İstanbul’da yaşadığı süre ile askerlik süresinin dışlandığı ve fabrikanın Aralık-Ocak aylarında çalışmadığının kabul edildiği diğer görüş benimsenerek hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olmuştur.
Kabule göre de; her türlü harçtan muaf olan davalı Kurum aleyhine yargılama gideri olarak harca hükmedilmesi ve davalılar lehine hükmedilen vekalet ücretinin karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT’ye aykırı olması isabetsiz olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden B.. S..’re yükletilmesine, 06/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.