YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/958
KARAR NO : 2014/2581
KARAR TARİHİ : 18.02.2014

MAHKEMESİ : Ankara 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/10/2012
NUMARASI : 2010/595-2012/879

Davacı, sürekli iş göremezlik gelirinin 25/06/1997 tarihinden itibaren bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının sürekli iş göremezlik gelirinin iş kazası tarihi olan 25.06.1997 tarihinden itibaren bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının sürekli iş göremezlik gelirinin iş kaza tarihi olan 25/06/1997 den itibaren malüliyetinin % 13,1 üzerinden bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 25.06.1997 tarihinde geçirdiği iş kazası sebebiyle meslekte kazanma gücü kayıp oranının tespiti için Zonguldak 2 İş mahkemesine 12.09.2005 tarihinde dava açtığı, açılan davada davacının %13.1 oranında malul olduğunun tespit edildiği, verilen kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiği, davalı Kurum’ca maluliyetin tespiti için açılan dava tarihini takip eden aybaşı olan 01.10.2005 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 19. maddesi olup, madde hükmünde “Geçici iş göremezlik hali sonunda Kuruma ait veya Kurumun sevk edeceği sağlık tesisleri sağlık kurulları tarafından verilecek raporlarda belirtilen arızalarına göre, iş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünün en az %10 azalmış bulunduğu Kurumca tesbit edilen sigortalı, sürekli iş göremezlik gelirine hak kazanır.” denilmiştir.
506 sayılı Kanunun 99. maddesi hükmünde; iş kazalarıyla meslek hastalıkları ve ölüm sigortalarından hak kazanılan gelir ve aylıkların hakkı doğuran olay tarihinden itibaren 5 yıl içinde istenmemesi halinde zamanaşımına uğrayacağı, bu durumda olanların gelir ve aylıklarının ise, yazılı istek tarihini takip eden aybaşından itibaren başlayacağı öngörülmüştür.
Somut olayda, davacıya 25.06.1997 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle geçici işgöremezlik ödeneği ödenip ödenmediği araştırılmadan ve sürekli iş göremezlik geliri için davacının Kurum’a müracatının olup olmadığı, olmuş ise hangi tarihte başvurduğu (506 sayılı Yasa’nın 99.maddesi gereğince) araştırılmadan eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde verilen karar usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Yapılacak iş;
1-Davacının sürekli iş göremezlik geliri için Kurum’a başvuruda bulunup bulunmadığı araştırılarak, başvuruda bulunmuş ise başvuru tarihini 506 sayılı Yasa’nın 99.maddesine göre değerlendirerek,
2-Davacıya iş kazası nedeniyle geçici işgöremezlik ödeneği ödenip ödenmediğini Kurumdan sorarak yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
18.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.