Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2013/9545 E. 2014/10166 K. 08.05.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9545
KARAR NO : 2014/10166
KARAR TARİHİ : 08.05.2014

MAHKEMESİ : Konya 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/02/2013
NUMARASI : 2011/54-2013/41

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 05/05/2009-27/04/2010 tarihleri arasında 506 sayılı Yasaya göre sigortalı olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili ile S.. E.. tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, davacının 05.05.2009 – 27.04.2010 tarihleri arasında davalı işverenlere ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalı Z. Ç.aleyhindeki davanın reddine, diğer davalı hakkındaki davanın kabulü ile, davacının 26/06/2009 – 27/04/2010 tarihleri arasında davalı S.. E..’e ait iş yerinde toplam 302 gün ve 1.500,00 TL ücretlerin hizmet akdi ile çalışmasının olduğu ve kuruma bildirilmesinin gerektiğinin tespitine, karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 10/01/2009-25/06/2009 tarihleri arasında dava dışı . sicil numaralı ve İç Anadolu P.A. Tic Ltd Şti ünvanlı işyerinden hizmet bildiriminin yapıldığı, dava konusu edilen dönem içinde davalı işyerinden yapılmış hizmet bildiriminin bulunmadığı, 13/05/2010-15/09/2010 tarihleri arasında Z.. Ç..’e ait 1107562 sicil numaralı işyerinden hizmet bildiriminin yapıldığı, davalı Z.. Ç..’e ait 1107562 sicil numaralı özel bina inşaatı işyerine ait 2010/5-9. ay arası dönem bordrolarının bulunduğu, ücret bordrolarının olmadığı, tanık beyanlarının alındığı anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Yapılacak iş, davalı S.. E..’in vergi kaydını araştırmak, gerçek işverenin kim olduğunu net şekilde tespit etmek, davacının geçirdiği söylenen iş kazası ile ilgili olarak araştırma yapmak, Kuruma başvuru yapılıp yapılmadığını, yapılmış ise Kurum tarafından ne tür bir işlem yapıldığını tespit etmek, iş kazası ile ilgili olarak açılan tazminat davasına ilişkin dosyayı getirtip incelemek ve gerçek çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde ortaya koyduktan sonra davacının çalışmasının sürekli çalışma olduğu anlaşılırsa sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Kabule göre de; davacının ücreti konusunda yazılı delil olmadan tanık beyanlarına dayanılarak karar verilmesi doğru olmamıştır. Yazılı delil bulunmayan hallerde prime esas asgari kazanç üzerinden çalıştığının kabul edilmesi gereklidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekili ve davalı S.. E..’in bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan S.. E..’e iadesine
08/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.