YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8169
KARAR NO : 2014/9337
KARAR TARİHİ : 29.04.2014

MAHKEMESİ : İstanbul 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/03/2013
NUMARASI : 2009/425-2013/154

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 12/12/1999-25/04/2006 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının davalı işyerinde 12/12/1999 – 25/04/2006 tarihleri arasında geçen ve Kurum’a bildirilmeyen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 15.06.2000-01.06.2006 tarihleri arasındaki çalışmalarınınn davalı tarafça kısmen Kurum’a bildirildiği, bordro tanıklarının beyanlarından davacının her yıl 1-2 ay köye gittiği süreler haricinde çalıştığı, açılan alacak davasının taraflarca yapılan 13.000TL’lik protokol sonucu açılmamış sayılmasına karar verildiği, 12.11.2012 tarihli bilirkişi raporunda her yılın 7. ve 8. ayında kısa süreli olarak çalışmasına ara verdiği gözetilerek rapor düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda; beyanlarına başvurulan tanıkların çalışmayı her yıl 1-2 ay haricinde doğruladıkları, taraflarca alacak için 13.000TL’lik prokol yaptıkları gözardı edilerek yazılı şekilde verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş; davacının her yılın 7. ve 8. ayında kısa süreli olarak çalışmasına ara verdiği gözetilerek, Kurum’a bildirilen süreler dışlanarak oluşturulan 12.11.2012 tarihli bilirkişi raporuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 29/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.