YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/4643
KARAR NO : 2014/4927
KARAR TARİHİ : 17.03.2014
MAHKEMESİ : Alanya İş Mahkemesi
TARİHİ : 06/12/2012
NUMARASI : 2009/93-2012/516
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 16/05/2007-11/04/2009 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
Davacı, davalı işyerinde 16.5.2007-11.4.2009 tarihleri arası çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile davalı kuruma bildirilen süre haricinde 1.11.2007-11.4.2009 tarihleri arasında haftada 2 gün ve ayda 8 gün çalışma esasına göre toplam 138 gün süre ile çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde, bu tür hizmet tespiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında; resmi belge veya yazılı delillerin bulunması, sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması, salt, bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması, inandırıcı olmaları koşuluyla, Kuruma bildirilen dönem bordroları, tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken işverenler tarafından Kuruma bildirilen komşu işyerleri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Somut olayda, davacının davalıya ait …. sigorta sicil nolu işyerinde 7.8.2007 tarihinde işe başladığına dair işe giriş bildirgesinin kurum kayıtlarına alındığı, hizmet cetveline göre 7.8.2007-30.10.2007 tarihleri arasında çalışma bildirildiği, bordro tanıklarının davacının Ağustos ayında işe başladığını, 3 ay tam çalıştıktan sonra rahatsızlanması sebebiyle yalnızca Cumartesi günleri gelip fatura kesim işi yaptığını, işler sıkışınca bazan hafta içide geldiğini beyan ettikleri, tanık beyanlarına göre davacının nadiren hafta içi çalışmaya geldiği, çalışmasının daimi surette yalnızca Cumartesi günleri olduğunun anlaşılmasına göre haftada 2 gün ve ayda 8 gün çalıştığının kabulü hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, tüm bordro tanıklarının beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının çalışmasının daimi surette yalnızca Cumartesi günleri olduğundan çalıştığı günlerin yeniden hesaplarak tespit edilip karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan B.. Gıda B..Turizm İşl.Tic.Ve San.Ltd.Şti.’ne iadesine, 17/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.