YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3952
KARAR NO : 2014/5741
KARAR TARİHİ : 24.03.2014

MAHKEMESİ : Karşıyaka 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/12/2012
NUMARASI : 2011/450-2012/484

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde çalıştığı sürelerin 506 sayılı Yasa’nın Ek-5/11 bentle geçen itibari hizmet süresi kapsamında değerlendirilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi ve davalı K..A…San. ve Tic. A.Ş. ( E..A..S… P… San. Ve Tic. A.Ş.) tarafından temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davalı taraf vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı şirkete ait iş yerinde 17.11.1997 tarihinden 30.9.2000 tarihine kadar S….. Hazırlama Makinesi Operatörü olarak çalıştığı sürenin 506 sayılı Yasa’nın Ek-5/II bentte geçen itibari hizmet süresi kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinin tespitini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile ……. ss nolu davacı N.. C..’un davalıya ait …… – ….. nolu işyerinde yaptığı işin 506 sayılı Yasa’ya 2098 sayılı Yasa ile eklenen Ek 1 madde kapsamında bulunduğu, 17.11.1997 – 30.09.2000 tarihleri arasında geçen ve Kurum’a 1034 gün olarak bildirilen sürenin %25’nin itibari hizmet süresi olarak hizmetlerine eklenmesi gerektiğinin tespitine, karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı işyerinde 17.11.1997 – 30.09.2000 tarihleri arasında toplam 1034 gün çalıştığı ve görevlendirme belgesinde işinin “S…. Hazırlama Makinesi Operatörü” olduğunun belirtildiği , mahkemece yapılan keşifte dinlenen tanıkların davacının basım işinde çalıştığını, cilt yolu ile vücuda geçen kimyasal etkilere maruz kaldıklarını, çalışma ortamında zehirleyici maddeleri soluduklarını beyan ettikleri anlaşılmıştır.
Basım ve gazetecilik işyerindeki çalışma koşulları nedeniyle itibari hizmet süresinden yararlanabilmenin yasal dayanağı 506 sayılı Yasa’nın Ek 5/II. maddesidir. Anılan maddeye göre, sigortalıların itibari hizmetten yararlanması için iki koşulun birlikte gerçekleşmesi zorunludur. Bunlardan birinci koşul, sigortalının “basım ve gazetecilik” işyerinde çalışmış olmasıdır. Sözkonusu maddede, basım ve gazetecilik işyeri birlikte ifade edilmiş ise de; gazetecilik işi yapılmayan sadece basım işi yapılan işyerlerinde çalışan sigortalılar da, maddenin alt bentlerinde sayılan koşullardan herhangi birisi oluştuğu takdirde itibari hizmetten yararlanacakları açıktır. “Basım” işinin matbaa işyerinde mevkute çıkarmaya yönelik olduğu ise söz götürmez. İkinci koşul ise, yine aynı maddenin II. alt bendinin (a-f) işaretli alt bentlerinde yazılı fiziksel dış etkenlerden birinin olayda ayrıca gerçekleşmiş bulunmasıdır.
Somut olayda, davalı işyerinde değişik firmaların plastik torba, çanta, poşet,çuval, kutu, damacana, şişe, makara vb. paketleme malzemelerinin imalatı konusunda faaliyette bulunulduğu, tesislerinin ana iştigallerinin ambalaj malzemesi imalatı olduğu ve davacının “basım” işyeri özelliği bulunmayan bu işyerinde “S.. Hazırlama Makinesi Operatörü” olarak çalıştığı dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, yukarıda sözü geçen maddenin öngördüğü birinci koşulun davacı yönünden oluşmadığı, giderek davacı “basım” işinde çalışmadığından itibari hizmetten yararlanamayacağı açık-seçiktir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın ve özellikle davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan K..A.. San. ve Tic. A.Ş. ( E.. A.. S..P..San. Ve Tic. A.Ş.)’ne iadesine 24/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.