YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3599
KARAR NO : 2014/4879
KARAR TARİHİ : 17.03.2014
MAHKEMESİ : Mersin 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/11/2012
NUMARASI : 2009/853-2012/1561
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 15.04.2004 tarihinden itibaren davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa’nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işverence davacı adına 06.08.2004 tarihli işe giriş bildirgesinin verildiği, davalı işyerinin 06.05.1998 tarihinden itibaren konfeksiyon imali işinden kanun kapsamında olduğu, ücret bordrosu, puantaj cetvellerinin bulunduğu, anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacının imzasının bulunduğu bazı aylara ilişkin ücret bordrolarındaki hizmet süresinin davalı Kuruma bildirilen hizmetin üzerinde olduğu halde davacının bu aylardaki hizmetinin tespitine karar verilmemiş olması, yine puantaj cetvellerinde davacının hizmet cetveline göre daha fazla çalıştığı anlaşıldığı halde eksik hizmetinin tespitine karar verilmemesi, puantaj cetvellerinden davacının çalışmadığı ya da haftada iki gün gibi hafta tatiline hak kazanamayacak şekilde çalıştığı anlaşılan haftaların, hafta sonunun hizmetten sayılması, davacının eksik gösterilen hizmetinin tam olarak kaç gün olduğunun hükümde gösterilmemesi ile yetersiz ve eksik incelemeye dayalı bilirkişi raporuna göre karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
Yapılacak iş, davacının imzasının bulunduğu ücret bordroları ve puantaj cetvellerindeki kayıtlara ve tespit edilen eksiklere göre yapılacak bilirkişi incelemesi ile davacının eksik bildirilen hizmet süresini tespit ederek ve bunu hükümde açıkça göstererek karar vermekten ibarettir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacı ile davalılardan Arteks Konfeksiyon San.Tic.Ltd.Şti.’ne iadesine, 17/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.