Yargıtay Kararı 21. Hukuk Dairesi 2013/357 E. 2014/2550 K. 18.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/357
KARAR NO : 2014/2550
KARAR TARİHİ : 18.02.2014

MAHKEMESİ : Bakırköy 13. İş Mahkemesi
TARİHİ : 06/11/2012
NUMARASI : 2010/862-2012/632

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının Kasım 2002-Aralık 2009 davalı işyerlerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, 15/11/2002-31/12/2002 tarihleri arasında 45 gün 01/06/2003-31/12/2003 tarihleri arasında 210 gün, 01/06/2004-31/12/2004 tarihleri arasında 210 gün, 01/06/2005-31/12/2005 tarihleri arasında 210 gün, 01/06/2007-30/06/2007 tarihleri arasında 30 gün, 01/06/2008-16/06/2008 tarihleri arasında 16 gün asgari ücretin 2,5 misli ücretle çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Davanın niteliği gereği, çalışma olgusunun her türlü delille ispatlanabilmesine karşılık ücretin ispatında bu denli bir serbestlik söz konusu değildir. Çalışma olgusunun her türlü delille kanıtlanması olanağı bulunmakla birlikte; Hukuk Genel Kurulu’nun 2005/21-409 E., 2005/413 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere ücret alma iddialarının yazılı delille kanıtlanması zorunluluğu bulunmaktadır.
Ücret miktarı HMK’nun Geçici 1. maddesinin ikinci fıkrası delaletiyle HUMK 288. maddesinde (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 200.maddesi) belirtilen sınırları aşıyorsa, tespiti gereken gerçek ücretin; hukuksal geçerliliğe haiz olarak düzenlenmiş bulunmaları kaydıyla, işçinin imzasının bulunduğu aylık ücreti gösteren para makbuzları, banka kayıtları, ticari defter kayıtları, ücret bordroları gibi belgelerle ispatı mümkündür. Yazılı delille ispat sınırın altında kalan miktar içinse tanık dinletilebilir. Tespiti istenen miktar sınırı aşıyor olsa bile varlığı iddia edilen çalışmanın öncesine ve sonrasına ait yazılı delil başlangıcı sayılabilecek belgeler bulunuyorsa da tanık dinletilmesi mümkündür.
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olayda; dosya kapsamında bulunan ücret bordroları imzalı olup, davacı imzaların kendisine ait olduğunu beyan etmiştir.İmzalı ücret bordrolarında gösterilen miktardan daha fazla ücret alındığı yukarıda belirtilen ilkeler çerçevesinde ispatlanamadığı nazara alındığında davacının asgari ücretin 2,5 misli ücretle çalıştığının tespitine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan A.. Ş..’ne iadesine, 18/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.