YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/20276
KARAR NO : 2014/2326
KARAR TARİHİ : 17.02.2014
MAHKEMESİ : Keşan 1. Asliye Hukuk İş Mahkemesi
TARİHİ : 15/05/2013
NUMARASI : 2013/109-2013/198
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 15/01/2006 – 23/04/2007 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından, Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine ,
2-Dava, davacının davalı işyerinde 15.01.2006-23.04.2007 tarihleri arasındaki çalışmalarının tespiti istemi ile işçilik alacaklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece verilen 30.03.2011 tarihli karar, 21 Hukuk Dairesinin 2011/7938 E.,2013/1554 K sayılı ilamı ile bozulmuştur. Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu mahkemece, hizmet süresinin tespitine ilişkin davanın reddine,işçilik alacaklarına ilişkin davanın bu davadan ayrılmasına ve ayrı bir esas üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir.
30.03.2011 tarihli 2007/384 E.,2011/109 K sayılı önceki kararın işçilik alacakları ile ilgili bölümü davalı işveren ve davacı tarafından temyiz edilmediği için kesinleşmiştir. Böyle olunca işçilik alacakları ile ilgili talep yönünden ‘yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına’ şeklinde hüküm kurmak gerekirken tefrik kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 17.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.