YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/19800
KARAR NO : 2014/18531
KARAR TARİHİ : 25.09.2014
MAHKEMESİ : Ankara 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2013
NUMARASI : 2007/944-2013/648
Davacı, bakıma muhtaç olup olmadığının ve sürekli iş göremezlik oranının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının bakıma muhtaç olup olmadığının ve sürekli iş göremezlik oranının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacının E cetveline göre % 73 oranında meslekte kazanma gücünü kaybetmiş sayılacağının ve maluliyet oranının sürekli olduğunun tesbitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; 25/07/2003 tarihli Müfettiş Raporunda davacının işe girişinin kazadan sonra yapıldığının, taşeronluk sözleşmesi sunulsa da bunun geçersiz olduğunun, 11/04/2002 tarihinde meydana gelen olayın 506 sayılı yasanın 11. maddesi gereğince iş kazası olduğunun bildirildiği, Kurum tarafından davacının sürekli iş göremezlik oranının % 51 olarak tespit edildiği ve 18/09/2003 tarihinden itibaren bu oran üzerinden sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı, Yüksek Sağlık Kurulunun 19/12/2006 tarihli raporunda davacının geçirmiş olduğu iş kazasına bağlı maluliyet oranının Dr. Vedat Ali Özkan Kayseri Devlet Hastanesinin 29/06/2006 tarihli raporuna göre artma kaydıyla E cetveline göre % 59 olduğunun, kontrol gerekmediğinin, başka birisinin sürekli bakımına muhtaç durumda bulunmadığının bildirildiği, bu rapordan sonra davacının gelirinin 29/06/2006 tarihi itibariyle % 59 iş göremezlik oranına göre yeniden düzenlendiği, Adli Tıp 3. İhtisas Dairesinin 30/03/2011 tarihli raporunda; davacının E cetveline göre % 73 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağının, maluliyet oranının sürekli olduğunun, hastanelerde tedavilerinin devam ettiğinin, iyileşme süresinin 11/04/2002 tarihinden itibaren 18 aya kadar uzayabileceğinin ve bu süre zarfında % 100 malul sayılması gerektiğinin bildirildiği, Adli Tıp Genel Kurulunun 27/12/2012 tarihli raporunda; davacının E cetveline göre % 73 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağının, maluliyet oranının sürekli olduğunun, hastanelerde tedavilerinin devam ettiğinin, iyileşme süresinin 11/04/2002 tarihinden itibaren 18 aya kadar uzayabileceğinin ve bu süre zarfında % 100 malul sayılması gerektiğinin bildirildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacının bakıma muhtaç olup olmadığının tespitine yönelik talebi bulunmasına ve Yüksek Sağlık Kurulunun raporunda davacının başka birisinin sürekli bakımına muhtaç durumda bulunmadığının bildirilmesine rağmen Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan ve Adli Tıp Genel Kurulundan alınan raporlarda bu konuda bir belirleme yapılmamıştır ve mahkeme tarafından davacının bu talebi hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiştir.
Yapılacak iş, davacının bakıma muhtaç olup olmadığının tespiti bakımından Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan rapor almak, Yüksek Sağlık Kurulu ve Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun raporları arasında çelişki oluşması durumunda çelişkiyi gidermek için Adli Tıp Genel Kurulundan rapor almak ve sonucuna göre davacının bakıma muhtaç olup olmadığı yönünde olumlu veya olumsuz bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflardan davacıya ve davalılardan M.. S..’a iadesine, 25/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.