YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16055
KARAR NO : 2014/15485
KARAR TARİHİ : 30.06.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/05/2013
NUMARASI : 2012/373-2013/176
Davacı, vefat eden eşi ve babasından dolayı maaş bağlanmasına, aksine kurum işleminin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurum’un aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, halen 13/07/1984 yılında vefat eden eşinden dolayı ölüm aylığı alan davacının 02/10/1992 tarihinde ölen babasından dolayı ölümm aylığı almaya hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; 13/07/1984 tarihinde eşi İ.H. T. vefatı ile eşi üzerinden 506 sayılı Yasa kapsamında ölüm aylığı almakta iken, 02/10/1992 tarihinde vefat eden babası N. S. üzerinden de 16/04/2012 tarihli tahsis talebi ile 506 sayılı Yasa kapsamında yetim aylığı bağlanması isteminde bulunduğu, davacının ölen babasının gerek tahsis talep formundan gerekse E-S.. S.. verilerine göre 5501000114909 sicil numarası ile 506 sayılı Yasa kapsamında(4-a) emekli olduktan sonra vefat ettiği tespit edilmiş, Kurum’un 02/05/2012 tarihli yazı cevabı ile davacının eşinden ve babasından dolayı ölüm aylığına hak kazandığı ancak yapılan hesaplamada aylık miktarı daha yüksek olan dosyadan dolayı tarafına ölüm aylığı ödendiği hususunun bildirildiği anlaşılmıştır.
506 sayılı Yasa’nın 68/I-C-a maddesi aylık bağlanma koşulları yönünden, “evli olmayan, evli olmakla beraber sonradan boşanan veya dul kalan, Sosyal Sigortaya, Emekli Sandıklarına tabi bir işte çalışmayan, buralardan gelir veya aylık almayan kız çocuklarına” aylık bağlanması olanağı öngörürken; aynı maddenin (VI) numaralı bendi, kız çocuklarına bağlanan aylığın kesilme nedeni olarak “çalışma ve evlenme” halini kabul etmekteyken; 4958 sayılı Yasa’nın 06.08.2003 tarihi itibariyle yürürlüğe giren 35. maddesiyle, söz konusu (VI) numaralı bende “buralardan gelir veya aylık almaya” ibaresi eklenerek böylelikle “Sosyal Sigortadan, Emekli Sandıklarından aylık veya gelir almaya başlama” olgusu, hak sahibi kız çocuklarına bağlanan aylığın kesilme nedeni olarak benimsenmiştir. 68. maddenin son cümlesi “evliliğinin son bulması ile kocasından da aylık almaya hak kazanan kimseye bu aylıklardan fazla olanı ödenir.” hükmünü içermektedir. Benzer düzenleme 5510 sayılı Kanun’un 54. maddesinde de vardır.
Mahkemenin 506 sayılı Yasa’nın 68. (5510 sayılı Yasanın 54/5) maddelerini göz ardı ederek davanın reddi yerine, yazılı şekilde hüküm kurması isabetsiz olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum’un bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 30/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.