YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2009/15143
KARAR NO : 2010/11964
KARAR TARİHİ : 02.12.2010
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Davacı, davalı işveren nezdinde 1.1.1990-9.8.2005 tarihleri arası çalıştığının tespiti ile işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, 01.01.1990-09.08.2005 tarihleri arasında davalı işverene işyerinde hizmet akdine dayalı olarak kesintisiz çalıştığının tesbiti ile işçilik alacağı istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa, zaptın 17.06.2009 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Gerçekten, kısa kararda, davacının fazla mesai ücreti olarak belirtilen 4.873,66.-TL’nin dava ve ıslah tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalı taraftan alınarak davacı tarafa verilmesine, fazlaya dair talebin reddine, davacının resmi bayram (genel tatil) alacağı 274,60.-TL’nin dava ve ıslah tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalı taraftan alınarak davacı tarafa verilmesine, fazlaya dair talebin reddine karar verilmesine rağmen, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, 500,00.-TL fazla mesai ücretinin dava tarihi olan 05.09.2005 tarihinden, 5.847,30.-TL’nin ise ıslah tarihi olan 25.03.2008 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalı işverenden alınarak davacı tarafa verilmesine, davacının resmi bayram (genel tatil) alacağı 340,20.-TL’nin 100,00.-TL’sinin dava tarihi olan 05.09.2005 tarihinden, 240,20.-TL’sinin ise ıslah tarihi olan 25.03.2008 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalı işverenden alınarak davacı tarafa verilmesine karar verilmiştir. Bu durumda, konuyla ilgili 10.04.1992 günlü ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalıların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalılardan işverene iadesine, 02.12.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.