YARGITAY KARARI
DAİRE : 21. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2688
KARAR NO : 2015/3874
KARAR TARİHİ : 14.10.2015
Tebliğname No : 11 – 2011/387949
MAHKEMESİ : Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/06/2011
NUMARASI : 2010/215 (E) ve 2011/203 (K)
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
1- Sanığın, suça konu iki adet çeki sahte olarak keşide edip müştekiye verdiğinin iddia olunması, sanığın istikrar arz eden savunmalarında, katılanın sahibi olduğu dershanede sekreter olarak çalıştığını, daha sonra işten ayrılan katılana çalıştığı yıllara karşılık olmak üzere iki adet çek keşide ettiğini, çeklerdeki imzaların kendisine ait olduğunu, imzasını değiştirmediği gibi başka birisine de attırmadığını, sadece ekonomik durumunun kötüye gittiğini, bu yüzden çeklerin karşılıksız çıktığını, borcu da imzayı da kabul ettiğini, yapılan imza incelemesini kabul etmediğini ifade etmesi, katılan tarafından herhangi bir icra takibinin yapılmaması, dolayısıyla sanığın suça konu çeklere yönelik imza itirazında bulunmaması ve keşideci imzalarının basit tersimli imzalar olması ve sanığın sahtecilik kastı ile hareket etmeksizin rızası dahilinde suça konu çekleri başka birisine düzenlettirebileceği karşısında, atılı suçtan sanığın beraati yerine salt ekspertiz raporuna itibar edilerek sahtecilik suçunu işlediği kabul edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 gün ve 2013/151-304 sayılı kararında ayrıntıları açıklandığı üzere; sanık hakkında tekerrüre esas alınan 3167 sayılı Kanunun 16/1-2. maddesi uyarınca verilen mahkumiyetine ilişkin eyleminin 31.01.2012 tarih ve 28193 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 03.02.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6273 sayılı Çek Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile suç olmaktan çıkarılması nedeniyle tekerrüre esas teşkil etmeyeceğinden, İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 26.03.2007 tarih ve 2006/721 Esas, 2007/117 Karar sayılı ilamıyla 3167 sayılı Kanuna muhalefetten sanık hakkında hükmolunan 50.000-TL adli para cezasının tekerrüre esas alınması,
b- 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (a), (b), (d), (e) bentlerinde yer alan hak yoksunluklarının hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar, (c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 14.10.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.