YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/1994
KARAR NO : 2019/3417
KARAR TARİHİ : 14.05.2019

……..

Hükmü temyiz eden davalı … vekilinin adli yardım talebinde bulunması üzerine; Yargıtay 19. Hukuk Dairesinin 26/09/2018 gün ve 2017/1261 E. – 2018/4503 K. sayılı adli yardım isteminin reddine dair verdiği karara davalılardan … vekili tarafından itiraz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Yerel mahkeme hükmünü temyiz eden davalılardan …’in temyiz harç ve giderlerini ödeyemeyeceğini belirterek adli yardım talebinde bulunması üzerine; Yargıtay 19. Hukuk Dairesinin 26/09/2018 gün ve 2017/1261 E. – 2018/4503 K. sayılı kararı ile davalı …’in adli yardım talebinin reddine ve temyiz harç ve başvuru harcı ile giderlerinin tamamlanması için 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi atfıyla 1086 sayılı HUMK’nın 434/3. maddesi uyarınca temyiz eden davalı davalılardan … vekiline usûlüne uygun muhtıra tebliğ edilerek, sonucuna göre işlem yapılmak üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiş, bu karara davalılardan …’nin yaptığı itiraz üzerine, dosya HMK’nın 337/2. maddesi uyarınca itirazı incelemekle görevli olan Dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 334 ve devamı maddeleri uyarınca adli yardım talebinde bulunan kimse, kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken yargılama giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olduğunu ispat etmek (yoksulluk şartı) ve davada veya talepte haklı olduğu yolunda kanaat uyandırmak zorundadır (haklı olma şartı).
Aynı Kanunun 336/2. maddesine göre de; adli yardım talebinde bulunacak kişi, yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; adli yardım talebinde bulunan davalı yönünden, adli yardım istemine dair dilekçenin ekinde sunulan belgelerden adli yardım talebinde bulunan davalının eldeki dava açısından ödeme gücünden yoksun olduğu hususunda yeter kanaat oluşturmamıştır. Bu durum karşısında davalı vekilinin itirazının HMK’nın 337/2. maddesi uyarınca kesin olarak reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalılar vekilinin itirazının 6100 sayılı HMK’nın 337. maddesinin, 11.04.2013 kabul tarihli, 30.04.2013 tarih ve 28633 sayılı Resmî Gazetede yayımlanan 6459 sayılı Kanunun 23. maddesiyle değişik ikinci fıkrası uyarınca kesin olarak REDDİNE 14/05/2019 günü oy birliği ile karar verildi.