Yargıtay Kararı 20. Hukuk Dairesi 2017/6993 E. 2019/643 K. 05.02.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/6993
KARAR NO : 2019/643
KARAR TARİHİ : 05.02.2019

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, ortak gider alacağının tahsiline yönelik takibe itirazın iptali istenilmiştir. Mahkemece, dosyaya sunulan kayıt ve belgelerin, defterlerin incelenmesi sonucunda davalının toplantılara katılmadığı, kararların davalıya tebliğ edildiğine dair kayıt ve belge olmadığı, sunulan belgelerin incelenmesinde iddia edilen borcun varlığının tespit edilemediği ve davalının davacıya borcu olmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, itirazın iptali istemine ilişkindir.
634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesine göre; kat maliklerinden her biri aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça anataşınmazın ortak giderlerini ve bununla ilgili avansı kendi arsa payları oranında ödemekle yükümlüdür ve yukarıda belirtilen ortak giderler her türlü delille ispat edilebilir. Anataşınmaz kullanılan bir mekan olduğuna göre, anataşınmaza ait karar defteri, işletme defteri, reddiyat ve tahsilat makbuzları ile banka hesapları ve burada oturan ve yukarıda gösterilen ortak giderlere katılan kat malikleri de tanık olarak dinlenilip, her yıla ait aidat miktarları, yakıt gideri ve harcamalar saptanıp, denetime elverişli bilirkişi raporu alınmak suretiyle varsa yapılan ödemeler de mahsup edilerek davalının borç miktarının tespiti ile oluşacak sonuç doğrultusunda bir karar verilmesi gerekirken, davalının ödemediği ortak gider ve aidatları diğer kat maliklerinin ödemeleri sonucunu doğuracak, adalete ve hakkaniyete aykırı düşecek şekilde ve yerinde olmayan gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 05/02/2019 günü oy birliği ile karar verildi.