YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/5803
KARAR NO : 2019/300
KARAR TARİHİ : 21.01.2019

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, davaya konu ana gayrimenkulün ortak yerlerinden olan bahçenin davalı tarafından araç parkı olarak kullanılmakta olduğunu, bahçenin üzerinin imar planına ve bina planlarına aykırı olarak davalı tarafından kapatıldığını, davalı tarafından ortak yerlerden sayılan apartman bahçesini kendi araç parkı olarak kullanılması üzerinin kapatılması ve davacıya ait bağımsız bölüm duvarına müdahale edilmesi suretiyle yasaya aykırı davranıldığını, KMK’nın 19. maddesi gereğince ortak yerlerin başka bir amaçla kullanılamayacağını belirterek ana gayrimenkulün ortak yerlerinden olan bahçenin davalı tarafından araç parkı olarak kullanılmasının önlenmesine ve eski hale getirilmesine, bahçe üzerine yapılan kapatma (tente, gölgelik vb.) işleminin önlenmesine ve eksi hale getirilmesine, davalı tarafından davacıya ait duvara monte edilen klimanın kaldırılmasına ve eski hale getirme giderlerinin davalıya yüklenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece 29/05/2013 tarih ve 2012/85 E. – 2013/632 K. sayılı kararı ile davanın kabulü ile davalının ortak kullanım alanına monte ettiği (otopark olarak kullanılan) eternet ve klimanın sökülerek eski hale getirilmesine karar verilmiştir. Hüküm taraflarca yasal süresi içinde temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir.
Davacının hükmün tavzih edilmesi talebi üzerine mahkemenin 20/02/2014 gün ve 2012/85 E. – 2013/632 K. sayılı tavzih kararı ile mahkememizin 29/05/2013 tarih ve 2012/85 E. 2013/632 K. sayılı kararın hüküm fıkrasındaki 2. paragrafında yazılı “davalının ortak kullanım alanına monte ettiği (otopark olarak kullanılan) eternet ve klimanın sökülerek eski hale getirilmesine ” şeklindeki cümlenin hüküm kısmından çıkarılarak yerine “ortak kullanım alanına monte edilen eternetin (gölgeliğin) kaldırılarak eski hale getirilmesine, ortak kullanım alanı sayılan giriş kapısının üzerinde dış duvara monte edilen klimanın sökülerek eski hale getirilmesine, ortak kullanım sayılan bahçenin otopark olarak kullanılmasının önlenmesine,” şeklinde tavzihen düzeltilmesine karar verilmiştir.
Davalı vekili 18/03/2014 havale tarihli dilekçesi ile tavzih kararını temyiz etmiştir. Temyiz edilen tavzih kararı Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 27/11/2014 gün ve 2014/9556 E. – 2014/17153 K. sayılı kararı ile ”HMK’nın 305. maddesi gereğince hüküm yeterince açık değilse veya icrasında teredüt uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, icrasını tamamlayıncaya kadar taraflardan her biri hükmün açıklanmasını veya tereddüt ya da aykırılığın giderilmesini isteyebilir. Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez bu nedenlerden dolayı temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK’nın 428. maddesi gereğince bozulmasına” yönünde karar verilerek mahkemeye iade edilmiştir.
Mahkemece 02/12/2015 tarih ve 2015/183 E. – 2015/1208 K. sayılı karar ile; davacının, eternet ve klimanın sökülmesine dair talebi hakkında, mahkemenin 29/05/2013 gün ve 2012/85 E. – 2013/632 K. sayı ile; ”Davalının ortak kullanım alanına monte ettiği (otopark olarak kullanılan) eternet ve klimanın sökülerek eski hale getirilmesine” şeklinde verdiği kararının, 31/07/2013 tarihinde kesinleştiği görülmekle; bu talep bakımından yeni bir hüküm tesisine yer olmadığına, Ana gayrimenkülün ortak yerilerinden olan bahçenin, davalı tarafından araç parkı olarak kullanılmasının önlenmesine ve eski haline getirilmesine karar verilmiştir.
Verilen karar davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiş, yapılan temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 21/03/2016 tarih ve 2016/4813 E. – 2016/4659 K. sayılı kararı ile; “Mahkemenin 29.05.2013 tarihli ilk kararında eternetin kaldırılması ve klimanın sökülmesine hükmediği, otoparkla ilgili bir karar verilmediği, bu kararın temyiz edilmeyerek kesinleşmesinden sonra mahkemece davacının istemi üzerine tavzihle otoparka el atmanın önlenmesine karar verildiği, bu kararın Dairemizce tavzihle yeni bir hüküm kurulamayacağı gerekçesiyle bozulduğu ve mahkemece bozma ilamına uyulduğuna göre tavzih talebinin reddi ile yetinilmesi gerekirken, mahkemenin ilk kararı ile ilgili herhangi bir bozma olmadığı halde işin esasına girilerek, otopark yönünden davanın esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiştir.” denilerek hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece tavzih talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava müdahalenin önlenmesi ve eski hale getirme istemine ilişkindir.
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve gereği yerine getirilerek HMK 305. maddesinin “Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez” hükmü gözetilerek yazılı olduğu şekilde tavzih talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik olmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile usule ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 21/01/2019 günü oy birliği ile karar verildi.