YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/11329
KARAR NO : 2019/924
KARAR TARİHİ : 12.02.2019
MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı … Yönetimi tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı … 11/09/2015 havale tarihli dava dilekçesi ile … ilçesi … köyü … mevkiinde bulunan yaklaşık 6000 m2 miktarındaki taşınmazın … kadastro çalışmaları sırasında 2/B vasfında tespit edilmediğini, taşınmazın … sınırı dışında kalan, 2/B vasfında tespit görmesi gerekin yerlerden olduğunu belirterek, dava konusu taşınmazın 6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi gereği … adına … sınırları dışına çıkarılarak 2/B vasfında tespiti ile ayrı bir parsel numarası verilmek suretiyle kullanım maliki olarak …’in tespit edilmesini ve bu hususun tapu kütüğünün beyanlar hanesine şerh verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece davanın dinlenme olanağı bulunmadığından reddine karar verilmiş hüküm, davalı … Yönetimi vekili tarafından vekalet ücretine yönelik temyiz edilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye göre verilen hükümde bir isabetsizlik yoktur, ancak hükmün 3 nolu maddesinde 3402 sayılı Kadastro Kanunun 36/A maddesi gereğince davalılara vekalet ücreti verilmemesi doğru değilse de bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
Bu sebeple, hükmün 3 nolu maddesinde yer alan ”3402 sayılı Kadastro Kanununun 36. maddesine eklenen 36/A maddesine göre, davalılar, … Mal Müdürlüğü ile … yönünden yargılama giderleri ile vekalet ücreti konusunda KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA” ibaresinin çıkarılarak yerine ”3402 sayılı Kadastro Kanununun 31. maddesine göre 300,00 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı … Yönetimine verilmesine” ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 12/02/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.