YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/14310
KARAR NO : 2015/12208
KARAR TARİHİ : 03.12.2015
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki koruma kararı istemine ilişkin davada … Aile ve … Çocuk Mahkemelerince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Dava, çocuk hakkında koruma kararı (sağlık tedbiri) verilmesi istemine ilişkindir.
Aile Mahkemesince, koruma tedbiri almaya görevli mahkemenin çocuk mahkemesi olduğu, aile mahkemesinin görevli olmadığı belirtilerek görevsizlik yönünde hüküm kurulmuştur.
Çocuk Mahkemesi tarafından ise, aile mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 5. maddesi hükmü “Koruyucu ve destekleyici tedbirler, çocuğun öncelikle kendi aile ortamında korunmasını sağlamaya yönelik danışmanlık, eğitim, bakım, sağlık ve barınma konularında alınacak tedbirlerdir.” şeklindedir.
5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 7. maddesi hükmü “(1) Çocuklar hakkında koruyucu ve destekleyici tedbir kararı; çocuğun anası, babası, vasisi, bakım ve gözetiminden sorumlu kimse, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu ve Cumhuriyet Savcısının istemi üzerine veya re’sen çocuk hâkimi tarafından alınabilir.
(2) Tedbir kararı verilmeden önce çocuk hakkında sosyal inceleme yaptırılabilir.
(3) Tedbirin türü kararda gösterilir. Bir veya birden fazla tedbire karar verilebilir.
(4) Hâkim, hakkında koruyucu ve destekleyici tedbire karar verdiği çocuğun denetim altına alınmasına da karar verebilir.
(5) Hâkim, çocuğun gelişimini gözönünde bulundurarak koruyucu ve destekleyici tedbirin kaldırılmasına veya değiştirilmesine karar verebilir. Bu karar acele hâllerde, çocuğun bulunduğu yer hâkimi tarafından da verilebilir. Ancak bu durumda karar, önceki kararı alan hâkim veya mahkemeye bildirilir.
(6) Tedbirin uygulanması, onsekiz yaşın doldurulmasıyla kendiliğinden sona erer. Ancak hâkim, eğitim ve öğrenimine devam edebilmesi için ve rızası alınmak suretiyle tedbirin uygulanmasına belli bir süre daha devam edilmesine karar verebilir.
(7) Mahkeme, korunma ihtiyacı olan çocuk hakkında, koruyucu ve destekleyici tedbir kararının yanında 22.11.2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu hükümlerine göre velayet, vesayet, kayyım, nafaka ve kişisel ilişki kurulması hususlarında da karar vermeye yetkilidir.” şeklindedir.
6284 sayılı Kanunun 1/1 maddesi hükmü “Bu Kanunun amacı; şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınların, çocukların, aile bireylerinin ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması ve bu kişilere yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla alınacak tedbirlere ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.”, 2/1-d)maddesi hükmü “Şiddet: Kişinin, fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik açıdan zarar görmesiyle veya acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfî engellenmesini de içeren, toplumsal, kamusal veya özel alanda meydana gelen fiziksel, cinsel, psikolojik, sözlü veya ekonomik her türlü tutum ve davranışı” 2/1-c maddesi hükmü “Hâkim: Aile mahkemesi hâkimini”, 5/3 maddesi hükmü “Bu Kanunda belirtilen tedbirlerle birlikte hâkim, 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununda yer alan koruyucu ve destekleyici tedbirler ile 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre velayet, kayyım, nafaka ve kişisel ilişki kurulması hususlarında karar vermeye yetkilidir.” şeklindedir.
Somut olayda hakkında tedbir talep edilen çocukların 5395 sayılı Kanununun 3. maddesinde tanımı yapılan korunma ihtiyacı olan çocuklardan olup, 5395 sayılı Kanunun amaç ve kapsamını düzenleyen 1 ve 2. maddeleri ile yukarıda görevli mahkeme yönünden yapılan açıklamalar birlikte değerlendirildiğinde bu kanun kapsamında tedbir talepleri ile ilgili olarak çocuk mahkemeleri yetkili kılınmıştır. Bu durumda, tedbir kararı verilmesine ilişkin davanın çocuk mahkemesinde görülmesi gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; HMK’nın 21, 22 ve 23. maddeleri gereğince … Çocuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 03.12.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.